တိမ္မရွိတဲ႔ညေနဆိုတာ ဘာမွကို မရွိတာ။

ဘာမွမေျပာဘဲ သိတဲ႔သူ

စကားလံုးမရွိဘဲ ေရးတဲ႔ကဗ်ာ
အတြက္အခ်က္မပါတဲ႔ သခ်ၤာ
အသံမပါတဲ႔ ဂီတ
အေတြးမပါတဲ႔ ဘဝအသိ
ေႏြးေထြးမႈ မပါတဲ႔ အိမ္  နဲ႔
တိမ္မရွိတဲ႔ ညေန

အားလံုးကို တလင္းေပၚမွာ ခ်ျပီး
ဖြဖြေလး ပြတ္ေခ်ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဗလာနဲ႔ နတၳိ၊ ဟပ္မိတဲ႔ အျဖစ္ေၾကာင့္
ကိုယ့္သတၱိနဲ႔ ကိုယ္

ဒီတစ္ညေတာ့
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္
အိပ္တယ္။ 😛

ဘာမွလည္း မသိ
ဘာမွလည္း မရွိ

က်မ္းကိုး

၁။ ရိုးသားတဲ႔စကားက ခ်ိဳသာခဲ တယ္။
၂။ ခ်ိဳသာတဲ႔စကားကလည္း ရိုးသားခဲ တယ္။
၃။ သိတဲ႔သူက မျငင္းဘူး။
၄။ ျငင္းတဲ့သူက မသိဘူး။
၅။ ပညာရွိတဲ႔သူက စာတတ္ခ်င္မွတတ္မယ္။
၆။ စာတတ္တဲ႔သူက ပညာရွိခ်င္မွ ရွိမယ္။

၇။ သိမ္းထားတဲ႔သူတိုင္း မခ်မ္းသာဘူး။
၈။ ခ်မ္းသာတဲ႔သူတိုင္း မသိမ္းထားဘူး။

၉။ ဒါေတြကို သိတဲ႔သူက သူမ်ားကို ေပးရင္း၊ ကိုယ္တေျဖးေျဖးျပည့္လာပါလိမ့္မယ္တဲ႔

( TAO: Last Verse )