သူ႕အပူ

12039208_1197132153635364_8094652938933566165_nအေတြးဟာ ဘာလို႔ ေတာက္ေလ်ာက္ ရွိေနရသလဲက စရေအာင္။ ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား ၾကည့္ႏိုင္ရင္.. အေတြး၊ စိတ္ကူး၊ စိတ္ေတြဟာ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု တရစပ္ ရွိေနတယ္။ မရပ္မနား ရွိေနတယ္။ ခင္ဗ်ား ဆက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ သူဟာ ခင္ဗ်ား မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္လည္း ရွိေနတယ္။ ခင္ဗ်ား အျခားလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူက ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လို တက္ႂကြခုန္ေပါက္ ေနဆဲပဲ။ ခုန္ေပါက္္ေနလြန္းလို႔ ခင္ဗ်ား ေမာေတာင္ ေမာဟိုက္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
.
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ပင္ပန္းလြန္းျပန္တယ္ ဆုိရင္းကပဲ ခင္ဗ်ား သူ႔ဆီက ထြက္ေျပးလို႔ မရျပန္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ဩဇာေအာက္မွာ ခင္ဗ်ား ရုန္းထြက္လို႔ မရျပန္ဘူး။ မေနမနား တကုပ္ကုပ္ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ခင္ဗ်ား လုပ္ေနရဆဲပဲ။ ဒီ့အတြက္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ (ဒါမွမဟုတ္) အခ်ိန္ေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ားမွာ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို ျပန္ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။
.
က်မ္းစာေတြထဲမွာ၊ သမထ၊ ဘာ၀နာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြထဲမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ခင္ဗ်ား ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ရာ ဂိုဏ္းဂဏ တစ္ခုခုရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈ ေအာက္မွာ။ ဒီနည္းနာေတြ ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ား သူ႔ကို ျပန္ခုခံဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း သူ နဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ၾကား တိုက္ပြဲက မေအးခ်မ္းသြားဘူး အၿပီးသတ္ မရွင္းလင္းသြားဘူး မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား ရင္ထဲမွာ တရစပ္ ဆူညံေနတုန္း၊ ခုန္ေပါက္ေနတုန္းပဲ။ အခု ဒီေနရာမွာ ရွိရင္း မတ္တတ္၊ ခင္ဗ်ား ဖမ္းဆုပ္လိုက္ရင္ ေနာက္ခဏ ေနာက္တစ္ေနရာဆီ ခုန္ေပါက္ ထြက္သြားေနတုန္းပဲ။
.
Read more of this post

လူတိုင္းရင္ထဲက Atheist!

10305179_884900921525157_3203144563535391305_n

လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္းက လူအမ်ားစုဟာ ဘုရားမဲ့ဝါဒီ (Atheist) ေတြဆိုရင္ အမ်ားအားျဖင့္ မႀကိဳက္ဘူး။ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဆို- ဘုရားမဲ့ဝါဒီေတြဟာ ရွိၿပီးသား စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကလန္ကဆန္ လုပ္တတ္လို႔၊ အ႐ိုးစြဲၿပီးသား ခံယူခ်က္ေတြ ကို ေျဗာင္းျဗန္ လွန္တတ္လို႔၊ ေခ်ဖ်က္တတ္လို႔ပဲ။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လံုၿခံဳၿပီးသား (လို႔ ထင္တဲ့) မိမိအယူေတြကို ျငင္းဆန္ ကိုင္လႈပ္တတ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ အမ်ားစုေသာ လူေတြဟာ ဘုရားမဲ့ဝါဒီေတြကို မလိုလားၾကဘူး။

ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုဟာ မိမိစိတ္ကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ရင္-(ျပန္ၾကည့္တတ္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့) ကိုယ့္ရဲ႕ “စိတ္” ကိုယ္တိုင္က Atheist ဆန္ေၾကာင္း ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ စိတ္ဟာ မိမိရဲ႕ လက္ရွိခဏကို လက္မခံႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ သူက ကလန္ကဆန္ လုပ္တတ္တယ္။ အခုခဏ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ေတာင္ ဒီစိတ္က ဆန္႔က်င္ေနေတာ့မွာ။ ေနာက္တစ္ခဏကို ႀကိဳပူေနရမယ္လို႔ ေျဗာင္းျဗန္လွန္ပစ္ေတာ့မွာ။ မိမိ ရရွိမယ့္ တစ္ခဏ ခ်မ္းေျမ့မႈအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ မ်ိဳးစံုနဲ႔ သံသယ ပြားေနေတာ့မွာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ “စိတ္”ဟာ မိမိရဲ႕ ဘဝ တစ္ခဏတာေလးကိုေတာင္ အျပည့္အဝ အသက္ရွဴနားေနခြင့္ မေပးခ်င္ဘူး။ မေပးရက္ဘူး။ ကတ္သီးကတ္သတ္ ကုတ္ဖဲ့ေနတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ မနက္ျဖန္ တစ္ရက္အတြက္ ႀကိဳမေတြးစတမ္းရယ္လို႔ လႊတ္ခ်ၾကည့္။ စိတ္ဟာ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဘဲ၊ ျငင္းဆန္ တုန္လႈပ္ေနလိမ့္မယ္။

Read more of this post

ပစၥဳပၸန္ ~ ပါရဂူ

အာသာရမၼက္ရဲ႕ အဆိုအမိန္႔က မနက္ျဖန္ ျဖစ္တယ္။ တဏွာရဲ႕ အဆိုအမိန္႔က မနက္ျဖန္ ျဖစ္တယ္။ အလိုဆႏၵရဲ႕ အဆိုအမိန္႔က မနက္ျဖန္ ျဖစ္တယ္။ ဘာဝနာရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ကေတာ့ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ‘ယေန႔’ ျဖစ္တယ္။ ‘ယခု’ ျဖစ္တယ္။ ဘာဝနာ အတြက္ ပစၥဳပၸန္မွတစ္ပါး တစ္ျခားအခ်ိန္ကာလ ဆိုတာ မရွိဘူး။ တျခားခဏ ဆိုတာ မရွိဘူး။

အလိုဆႏၵ အတြက္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကို ဖယ္ထားၿပီး တစ္ျခားအခ်ိန္ကာလ အားလံုး ရွိတယ္။ အနာဂတ္ ရွိတယ္။ အတိတ္ ရွိတယ္။ ဘာဝနာ အတြက္ အတိတ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ အနာဂတ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ ယခု ခဏသာ ရွိတယ္။ ပစၥဳပၸန္သာ ရွိတယ္။ ယခုခဏမွာသာ၊ ပစၥဳပၸန္မွာသာ အခ်ိန္ကာလကို ျဖတ္ကူးသြားလို႔ ရတဲ့ တံခါးေပါက္ ရွိတယ္။

Read more of this post

အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္

Q: အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ (Nationalism) ေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ ဘာဝင္လာမွာလဲ။

J. Krishnamurti: သိသာတာက- အသိဉာဏ္ပညာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုေမးခြန္းမွာ က်ဳပ္ စိုးရိမ္တာက အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ ဘာဝါဒ အစားထိုး ဝင္လာမလဲလို႔ ေမးတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာကိုပဲ။ အစားထိုးတယ္ ဆိုတာ အသိဉာဏ္ပညာ မပါတဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးပါ။ – ဆိုပါစို႔ က်ဳပ္ ဘာသာတစ္ခုကေန ထြက္ၿပီး အျခားဘာသာတစ္ခုကို ကူးေျပာင္းမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုကေန အျခားပါတီတစ္ခုကို အစားထိုး ဝင္ေရာက္မယ္၊ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီလို အစားထုိးမႈမ်ိဳးဟာ အသိဉာဏ္ မပါတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး ကိုပဲ ညႊန္းဆိုပါတယ္။

အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ ဘယ္လို ေပ်ာက္ကြယ္သြားမလဲ။ ဒီဝါဒရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို က်ဳပ္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ခဲ့ရင္၊ သူ႕ကို ေသခ်ာေစ့ငွ စစ္ေၾကာႏိုင္ခဲ့ရင္၊ သူ႕ရဲ႕ အတြင္း၊ အျပင္လကၡဏာေတြကို အူမေခ်းခါး သတိျပဳႏိုင္ခဲ့ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာပဲ။ ေသခ်ာ ေစ့ငွ ၾကည့္တတ္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒဟာ ျပင္ပလကၡဏာ အားျဖင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ခြဲျခားထားတယ္၊ လူတန္းစား အလႊာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ စစ္ပြဲေတြ၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး ကိစၥရပ္ေတြ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေနရတာ ျမင္ရလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အတြင္းလကၡဏာ အားျဖင့္လည္း အလားတူပါပဲ။ ငါဟာ ဘယ္ႏိုင္ငံသား၊ ငါဟာ ဘာလူမ်ိဳး၊ ငါ့ဝါဒက ဘာဝါဒလို႔ လက္မ ေထာင္လိုက္တာဟာ မိမိရဲ႕ အရုပ္ဆိုးတဲ့ အတၱကို ႀကီးထြားေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ဟာ ရြာငယ္ဇနပုဒ္မွာေနေန၊ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနေန က်ဳပ္ဟာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သူပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ဟိႏၵဴလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔၊ အိႏၵိယသားလို႔ ကမၺည္း ထိုးလိုက္တာနဲ႔၊ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ဂုဏ္ပုဒ္၊ အႏုမာန၊ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတၱမရသ ရလိုက္သလို ခံစားမိမွာ။ လူသားေတြမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ဒီလို တံဆိပ္ကပ္ဖို႔ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနရဲ႕လား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ လူသားအမ်ားၾကားမွာ ရွဳပ္ေထြးမႈေတြ၊ တုိက္ပြဲေတြ ေပၚလာၾကမွာ ဓမၼတာပဲ မဟုတ္လား။

J.-Krishna-Murti1

ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒဟာ ျပင္ပလကၡဏာအားျဖင့္ စစ္ပြဲေတြကို ဖန္တီးေနသလို၊ Read more of this post

သခ်ၤာဘုရင္မ

ဒီရက္ပိုင္း အတြင္း ငယ္ခ်စ္ သခ်ၤာ ဘက္သို႔ ျပန္လွည့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ငယ္စဥ္က အားျပဳခဲ့၊ ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့ေသာ စာအုပ္ မ်ား ျပန္ေမႊ ျဖစ္ သည္။ လက္ရွိ အနီးဆံုး မွာ – အျခား Text မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သခ်ၤာေဖာင့္အားျဖင့္ ဤအြန္လိုင္း မ်က္ႏွာစာမ်ားသို႔ မတင္ တတ္ ေသာေၾကာင့္၊ အၾကမ္း ဖ်ဥ္း သမိုင္းေၾကာင္း တို႔ကိုသာ စဥ္းစား ပါသည္။ သခ်ၤာကိန္းဂဏန္း အကၡရာမ်ား ကို အေတာ္အတန္ မသိလ်ွင္ ပင္ စိတ္ဝင္ တစား ရွဳၾကည့္ႏိုင္သည့္ စာမ်ားမွာ – က်ေနာ္ တို႔ ကို သခ်ၤာ ပညာ ျမတ္ႏိုး စိတ္ ေျမေတာင္ ေျမွာက္ေပး ခဲ့သည့္ W.W.Sayer၊ E.T.Bell၊ J.R.Newmann၊ G.H.Hardy၊ ဆရာေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ဝင္းႏွင့္ ဆရာ လြဏ္းေမာင္ တို႔ စာမ်ား ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ က ဆရာ လြဏ္းေမာင္ သည္- ဂ်ီဩေမႀတီ၊ အကၡရာသခ်ၤာ၊ ဂီတ၊ နကၡတၱ ဟူ၍ ေရွးေခတ္ ခြဲျခား ခဲ့သည့္ သခ်ၤာလက္ခြဲ ေလးခု ကို အမ်ား စိတ္ဝင္စားလြယ္ေအာင္ တစ္ခုခ်င္းကို တစ္အုပ္ခ်င္း ေရးသားရန္ ႀကိဳးပမ္း လိုခဲ့သည္ ဆိုပါသည္။ “လူျဖစ္တာ ယူကလစ္ပညာ ေလ့လာဖို႔” – ဂ်ီဩေမႀတီ၊ “သခ်ၤာဘုရင္မ” – အကၡရာသခ်ာၤ (ဂဏန္းသခ်ၤာ) တို႔တြင္သာ ထြက္ရွိ ခဲ့ၿပီး၊ “သခ်ၤာပညာရွင္တုိ႔၏ ေကာင္းကင္ဘံု ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီေလာ” ျဖင့္ အခ်ိဳ႕ကိုလည္းေကာင္း၊ အျခား သခ်ၤာ ပေဟဠိမ်ားကို မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း စသျဖင့္ တင္ျပ ထားခဲ့သည္မွ အပ၊ အားမလို အားမရ ရွိခဲ့ သည္။ ရည္မွန္း ထားသည့္ အတိုင္း ႀကိဳးပမ္းဆဲ – ကြယ္လြန္ သြား ခဲ့ရ သည္ ျဖစ္၍ – ဂီတႏွင့္ နကၡတၱ ကို မေအာင္ျမင္ ခဲ့ – ဟု သိထားရပါသည္။

ယခု စာမွာ – ၎၏ “သခ်ၤာဘုရင္မ” မွ ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး၊ မိတ္ဆက္တြင္ ဦးျမင့္ဟန္၊ ပညာေရး သုေတသန ဗ်ဴ႐ို က ဆရာ လြဏ္းေမာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသို႔ ေရးသားခဲ့ေသးသည္။

သခ်ၤာဘုရင္မ စာအုပ္ ျပဳစုသူ ဦးလြဏ္းေမာင္ကို ပုဂၢိဳလ္ေရး အရ အတြင္း က်က် သိပါသည္။ သူသည္ သခ်ၤာ ျမတ္ႏိုးသူ တစ္ေယာက္ – “ဘယ္မ်ွ ျမတ္ႏိုးပါသလဲ” ဟု ေမးလာပါအံ့ ။ အတိတ္၏ အရိပ္တစ္ခုကို ေဖာ္ျပၿပီး အေျဖေပးရပါမည္။

တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ အျမင့္ ၆ ေပ ခန္႔ မီးခံေသတၱႀကီးတစ္လံုး ဝယ္လာသည္။ “ခင္ဗ်ားမွာ စိန္ေရႊ ရတနာေတြ မရွိဘဲ ဘာလုပ္ဖို႔လဲဗ်” ဟု ကၽြန္ေတာ္ က ေနာက္လိုက္ သည္။ “စိန္ေရႊ ရတနာထက္ အဖိုးတန္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ထည့္ဖို႔ ဝယ္တာဗ်” ဟု ျပန္ေျဖပါသည္။ မီးခံ ေသတၱာႀကီး ေနရာခ်ၿပီးသည့္ အခါ သခ်ၤာစာအုပ္ေတြကို တစ္ကန္႔စီ ထည့္ထားသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့မွ သူသည္ စိန္ေရႊ ရတနာေတြထက္ သခ်ၤာကို ပိုၿပီး ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားသူ တစ္ေယာက္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။

ေကာက္ႏႈတ္ထားေသာ ေအာက္ပါ စာသည္ – ဂဏန္း သခ်ၤာ အေၾကာင္း – ဆိုသည္ထက္ – ဂဏန္းသခ်ၤာ သမိုင္းႏွင့္ ယင္း အေပၚ သေဘာထား ၏ မိတ္ဆက္ မ်ွသာ ျဖစ္ သည္။ အျခား ပံုမ်ားႏွင့္ လိုလားသူ အခ်ိဳ႕ အတြက္ လက္လွမ္းမီ သမ်ွ Ebook မ်ားကို မူ သီးသန္႔ ပူးတြဲ ထည့္သြင္းသည္။

ေဇယ်
……………………………

သခ်ၤာဘုရင္မ

(၁)
သမိုင္းမတင္မီ ေခတ္ႀကီး ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ သမိုင္းတင္ေခတ္ဦး ေလာက္မွ စ၍ လူသည္ ယဥ္ေက်းမႈကို ပ်ိဳးေထာင္တတ္လာသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ ကို စနစ္တက် စတင္ ပ်ိဳးေထာင္ ခဲ့ၾကသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း မ်ား အနက္ အိႏၵိယ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ဂရိ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္း ႏွစ္ရပ္ သည္ ေရွ႕တန္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္း လူ႔အဖြဲ႕ အစည္း ႏွစ္ရပ္သည္ အျခားလူ႔အဖြဲ႕အစည္း မ်ား ထက္ ေရွ႕ သို႔ ေျခ တစ္လွမ္း ေရာက္ေနရျခင္းမွာ ယင္းတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ၌ ဒႆန၊ သခ်ၤာႏွင့္ သိပၸံအသိမ်ားကို ထည့္သြင္း ႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်ပါသည္။

၆၀၀ ဘီစီ မတိုင္ခင္ကပင္ အိႏၵိယ ရွိ ဟိႏၵဴ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ၌ သခ်ၤာကို တရင္းတႏွီး လုပ္ေဆာင္ ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္ မွ သခ်ၤာ ပညာ ေဒါက္တာ ဘြဲ႕ရ “ခရမ္းမား” Dr. Kramer က “သခၤ်ာ၏ ပင္မေရစီး” (Main Stream of Mathematics) အမည္ ရွိ က်မ္း၌ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ထိုက်မ္းတြင္ အေရွ႕ကမၻာ၊ အေနာက္ကမၻာ ရွိ ေရွးဦး လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးတို႔ သခ်ၤာအေပၚ အေလးထားခဲ့ၾကပံုမ်ားကို စံုလင္ေအာင္ ပံုျပင္ ဇာတ္နိပါတ္ က အစ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပ ထားသည္။

“ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အေလးထားတတ္ၾကသည့္ က်မ္းဂန္ တစ္ဆူ ျဖစ္ေသာ “လာလိတဝိစတိရ” ၌ ေဖာ္ျပ ထားသည္ မွာ –

“ဗုဒၶ အေလာင္း အလ်ာ သည္ ထိမ္းျမားမဂၤလာ ျပဳခ်ိန္ ေရာက္ေသာ အခါ ရည္ရြယ္ထားေသာ သတို႔သမီးေလာင္း ‘ဂိုပ’ (Gopa) ၏ ခမည္းေတာ္က မိမိ၏ သမီးေတာ္ႏွင့္ စံုဖက္ လိုသူ ေပါင္း ငါးရာ ရွိေန၍ အားလံုး အတြက္ အရည္အခ်င္း စစ္ စာေမးပြဲ တစ္ရပ္ က်င္းပ မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ေျဖဆို ရမည့္ ဘာသာရပ္ မ်ားမွာ – စာေပ အေရးအသား၊ ဂဏန္းသခ်ၤာ၊ ေတးဂီတႏွင့္ ေလးအတတ္ ဟူ၍ ေလး ဘာသာ ျဖစ္သည္။ ထိုေလးဘာသာ စလံုး ၌ အျခား ၿပိဳင္ဘက္ အားလံုး အေပၚ ေအာင္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ သည္ ထိုေခတ္ က အလြန္ ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ သခ်ၤာပညာရွင္ႀကီး “အာဇုန” ႏွင့္ ထပ္မံ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။ အာဇုန က ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ အား သိပၸံႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ဗဟုသုတ တစ္ခု ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ ရန္ ေတာင္းဆို သည္။

“ထိုအခါ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာက တစ္မိုင္ႏွင့္ ညီမ်ွေသာ ေရွးေခတ္ ဟိႏၵဴ အကြာအေဝး အတိုင္းအတာ ေရာက္ေအာင္ အေျခခံ အဏုျမဴ တို႔ကို တြက္ခ်က္ ဆက္စပ္ ျပသည္။ အေျခခံ အဏုျမဴ ခုႏွစ္လံုးသည္ အလြန္ေသးငယ္ေသာ ျမဴမႈန္ တစ္လံုးကို ဖြဲ႔စည္း ေပးသည္။ ဤ အလြန္ ေသးငယ္ေသာ ျမဴငယ္ ခုႏွစ္လံုးသည္ အတန္ အသင့္ ေသး ငယ္ေသာ ျမဴမႈန္ တစ္လံုးကို ဖြဲ႔စည္း ေပးျပန္သည္။ ဤ အတန္ သင့္ ေသးငယ္ေသာ ျမဴမႈန္ ခုႏွစ္လံုး သည္ ေလတြင္ လြင့္ေမ်ာတတ္ေသာ ျမွဴမႈန္ တစ္လံုးကို ဖြဲ႔စည္း ေပး ၏။ ဤနည္း အတိုင္း တစ္မိုင္ အလ်ား ျပည့္ သည့္ တိုင္ေအာင္ ေျဖဆိုျပ ခဲ့သည္။

“စာရင္းပါ ခုႏွစ္ (၇) အားလံုး၏ ေျမွာက္လဒ္ ဂဏန္းလံုးေရ (၅၀) ပါရွိေသာ ဧရာမ ကိန္းဂဏန္းႀကီး တစ္လံုးကို ေပးရေပလိမ့္မည္။ ဗုဒၶ အေလာင္း အလ်ာ ၏ အေျခခံ အဏုျမဴသည္ ေခတ္သံုး အဏုျမဴ ထက္ ပမာဏ လြန္စြာ ႀကီးေသးသည္ ဟု ေစာဒက တက္လိုက တက္ႏိုင္ ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ၆၀၀ ဘီစီက ဟိႏၵဴတို႔၏ သိပၸံပညာသည္ ႀကီးမားေသာ ကိန္းဂဏန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မစိမ္းေၾကာင္း၊ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္သည့္ အေၾကာင္း ကိုသာ လ်ွင္ ျပလိုရင္း ျဖစ္သည္” ဟု ခရမ္းမားက ဆိုသည္။

(၂)
၆၀၀ ရာစု ဘီစီ ကာလတြင္ ဂရိ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ၌ ဒႆန၊ သခ်ၤာႏွင့္ သိပၸံတို႔ အထူးတလွယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာခဲ့သည္။ “ဂဏန္း သခ်ၤာ၊ ဂီတ၊ ဂ်ီဩေမႀတီ ႏွင့္ နကၡတၱ ပညာ ေလမ်ိဳးစပ္ ကြာဒရီဗီယမ္” ကို “သခ်ၤာ” ဟု ပိုက္သာဂိုရ က သတ္မွတ္သည္။ ယင္းသခ်ၤာကို “ဘဝ လမ္းညႊန္ ဒႆန” အျဖစ္ ၎က ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ ပိုက္သာဂိုရက –

“ကိန္းသီအိုရီ (ဂဏန္းသခ်ၤာ) ကို ေလ့လာျခင္းသည္ အက်ိဳးအျမတ္ နည္းပါးလြန္းသည္ ဆိုျခင္းမွာ မွန္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤ လမ္းစဥ္ သည္ ဘဝသံသရာ မွ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ဘဝတစ္ဖန္ ျပန္မျဖစ္ေရး လမ္းစဥ္ ျဖစ္၏” ဟု ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ဆိုခဲ့၏။

ဤေနရာတြင္ “သီအိုရီ” ဟူေသာ ေဝါဟာရအေၾကာင္း၊ ယင္းေဝါဟာရ အေရးပါလာပံုအေၾကာင္းကို အနည္း အက်ဥ္း ေလ့လာၾကည့္ သင့္သည္။ “သီအိုရီ” Theory သည္ မူလက “ေအာ့ဖစ္” Orphist ဘာသာေရး ဂိုဏ္းဝင္မ်ား၏ အသံုးအႏႈန္း ျဖစ္သည္။ ဂရိေဗဒ ပညာရွင္ “ကြန္းဖို႔”က – သီအိုရီ ဟူသည္ မွာ -အသက္တမ်ွ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ရွာေဖြ အားထုတ္မႈ ဟု ဖြင့္ဆို ေဖာ္ျပ၏။ တစ္နည္း – “အရာခပ္သိမ္း အေပၚ ၾကည့္ရွဳ ရွာေဖြ အားထုတ္ေန သူကို ထာဝရ ဘုရားသခင္ အေပၚခံစားျခင္း ႏွင့္ တစ္သေဘာ တည္း ထားသည္။ ၎ ေသဆံုး ေပ်ာက္ ကြယ္ ျခင္း သည္ ဘုရားသခင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎ဘဝ သစ္ တစ္ဖန္ ျပန္ျဖစ္ျခင္း ၌ ဘုရား သခင္ တစ္ဖန္ ရွင္သန္ျပန္သည္” ဟု ဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။

ပိုက္သာဂိုရ အဖို႔ – “အသက္တစ္မ်ွ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ရွာၾကံအားထုတ္မႈ” Theory ဟူသည္ ပိုင္းျခားသိတတ္ေသာ တိဟိတ္ဉာဏ္ႏွင့္ ပတ္သက္ သည္ဟု ယူဆသည္။ သခ်ၤာဆိုင္ရာ သိျမင္မႈ အတြင္း၌ ယင္းအဓိပၸာယ္သည္ ေကာင္းစြာ ေပၚထြက္လာ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ပိုက္သာဂိုရ ဝါဒမွ တစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရာ “သီအိုရီ” သည္ တစ္စ တစ္စ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အဓိပၸာယ္သို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့သည္။ သို႔ရာ တြင္ ပိုက္သာဂိုရ၏ လံႈ႕ေဆာ္မႈ ေအာက္၌ ေရာက္ေနၾကသူ အမ်ား အတြက္ အေျခခံ မူ တစ္ခုကို ဘဝင္ တက် စြဲစြဲျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ မိေစသည္။

Read more of this post

အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ပါ: ပါရဂူ

ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ – အခန္း (၂)

တစ္ကမၻာလံုး ရွိ ရေသ့၊ ရဟန္း သူေတာ္စင္ မ်ားက ‘အိမ္ေထာင္မႈ သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္’ ဟု ေျပာျပီး အိမ္ေထာင္မႈ ကို ခ်ိဳးဖ်က္လ်က္ အျပင္ဘက္ ထြက္လာ ဖို႔ ေျပာျပ ၾကသည္။ အကယ္၍ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြားမ်ား လည္း အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝကို ခ်ိဳးဖ်က္ဖို႔ လိုအပ္သည္ ဆိုလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာသူ မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ လည္း မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုး ထားျခင္း၊ သူတစ္ပါး အား အမႈ မထားျခင္း ဟူ၍ မမွတ္သင့္ ေပ။ ဃူမကၠရ သ်ွတၱရ က်မ္း၌ ေဖာ္ျပထားေသာ ယင္း အခ်က္အလက္ မွာ ပထမ တန္းစား ခရီးသည္ မ်ား အတြက္ သို႔မဟုတ္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္မ်ား အတြက္ ျဖစ္သည္။ ပထမ တန္းစား ခရီးသည္ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ သည္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ယင္း လမ္းမေပၚ၌ အေျခ မခ်သင့္ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ လည္း မဟုတ္ေပ။

ပထမတန္းစား ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ ေမြးဖြား ေပၚေပါက္ လာရန္ အတြက္ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွိဖို႔ လိုအပ္လာ လိမ့္မည္။ ဒုတိယ တန္းစား ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ အတြက္ လည္း တတိယ တန္းစား ခရီးသည္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ လိုအပ္သည္။ ယင္းသို႔ အားျဖင့္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္၏ လမ္းမ၌ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ လူမ်ား ေပ်ာက္သြား ၾကမည္ ဆိုလ်ွင္ ယင္းတို႔ အထဲက စံျပ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ေပၚထြက္ လာဖို႔ ခဲယဥ္း လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီး လွည့္လည္ သြားလာရန္ အတြက္ အိမ္ေထာင္မႈကို ခ်ိဳးဖ်က္လ်က္ အျပင္ဘက္ ထြက္လာျခင္း သည္ ပထမ လိုအပ္ ခ်က္ ျဖစ္သည္။ မ်က္စိပြင့္ သည့္ အခ်ိန္မွ စ၍ ကမၻာေလာက တြင္ လွည့္လည္ သြားလာျခင္း မျပဳလုပ္ လုိေသာ လုလင္ ဟူ၍ ဘယ္မွာ ရွိမည္ နည္း။ အေၾကာ မ်ားထဲတြင္ ေသြးပူ စီးဆင္း ေနေသာ လူမ်ားထဲတြင္ တစ္ခ်ိန္ ခ်ိန္၌ အျပင္ဘက္ ထြက္လိုသည့္ အလိုဆႏၵ မရွိသူ အေရ အတြက္ အလြန္ နည္းေပလိမ့္မည္။ ထို ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လမ္းမတြင္ အဟန္႔အတား မ်ား ရွိမည္မွာ အမွန္ ျဖစ္သည္။

အျပင္အပ ကမၻာေလာက၌ ျဖစ္ေပၚ ေနေသာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား မ်ားထက္ လူ၏ စိတ္ႏွလံုး ထဲတြင္ ေပၚလာေသာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား မ်ားက အေရအတြက္ ပိုမ်ားသည္။ လုလင္ မ်ားသည္ မိမိ တို႔၏ ရြာ၊ မိမိတို႔၏ အရပ္ကို ေအာက္ေမ့ တသျပီး ငိုၾကသည္။ မိမိ သိကၽြမ္းေနေသာ အိမ္မ်ား၊ နံရံမ်ား၊ လမ္းၾကီး လမ္းငယ္မ်ား၊ ျမစ္မ်ား၊ ေခ်ာင္းမ်ား၊ ကန္မ်ား၊ မိမိတို႔၏ မ်က္ေမွာက္က ေဝးကြာ သြားသည့္ အခါ လြမ္းသလိုလို ေဆြး သလိုလို ျဖစ္ၾကသည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးလွည့္လည္ သြားလာျခင္း သည္ မိမိ၏ ဇာတိနယ္ေျမအား တြယ္တာခ်စ္ခင္ ျခင္း မျပဳရ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ မဟုတ္ေပ။

လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဇာတိ နယ္ေျမအား ထိုနယ္ေျမ ေဒသႏွင့္ ေဝးကြာ ေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္သြား မွ သာလ်ွင္ အျပည့္အဝ ခ်စ္ခင္ ေလးစားမႈ ျပဳလုပ္ ႏိုင္ေပသည္။ ထိုအခ်ိန္ က်မွသာ မိမိ ဇာတိ နယ္ေျမ ေဒသ၏ လွေသာ ရုပ္ပံုသည္ ႏွလံုးသား တြင္ ေပၚေပါက္ လာသည္။ ႏွလံုးသား သည္ ခ်ိဳျမေသာ အေတြးအေခၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျပည့္လ်ွံလာ ႏုိင္သည္။

အေနွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္မွာ မစိုးရိမ္ရလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သည္ ကိုးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ ၾကာျပီးသည့္ေနာက္ မိမိ ဇာတိ ေဒသကို ျပန္လာ၍ ၾကည့္ရွဳျခင္းသည္ မိမိ၏ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းသည္ မလိုလား အပ္ေသာ အေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ခ်စ္ခင္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္သည္ ခ်စ္ခင္ျခင္းကို အထံုးအဖြဲ႕ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ေပ။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္၏ဘဝ၌ လူသည္ ခရီးေဝးရာသို႔ ေရာက္သြားေလေလ မိမိ၏ အက်ိဳးကို လိုလားေသာ မိတ္ေဆြ မ်ား ၏ ဦးေရ ေပါမ်ား လာေလ ျဖစ္သည္။ ေနရာ အႏွံ႕အျပား၌ သံေယာဇဥ္ ၾကိဳးမ်ားသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္ အား ဖြဲ႕ေႏွာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အကယ္၍ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲတြင္ ဖမ္းမိ လိုပါလ်ွင္ကား အားလံုး ၏ အလိုဆႏၵကို မည္ကဲ့သို႔ ျဖည့္ဆည္း၍ ရႏိုင္မည္နည္း။

ကၽြႏ္ုပ္ကို ေမြးဖြားေသာ နယ္ေျမေဒသ ျမိဳ႕ရြာ မ်ားအား အၾကိမ္တစ္ရာ ရွိခိုး ဦးခိုက္ လိုက္ပါသည္။ နယ္ေျမေဒသကို ေအာက္ေမ့ တသျခင္းသည္ ကၽြန္ုပ္တို႔ အတြက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အေကာင္းဆံုးေသာ ရတနာ ေရႊအိုး ျဖစ္သည္ ဆိုသည္မွာ သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ မလိုေပ။ သို႔ရာတြင္ အကယ္၍ ထိုနယ္ေျမ ေဒသသည္ ေျခေထာက္ကို ဖမ္းဆြဲထားျပီး ဇဂၤမက ထာဝရ ျဖစ္ေအာင္၊ လႈပ္ရွားေနသူ အျဖစ္က ရပ္တန္႔ေနသူ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္ ဆိုလ်ွင္ကား ယင္းသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ မလိုလား အပ္ေသာ အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ လူတိုင္း လူတိုင္း မိမိတို႔၏ ဇာတိ ေဒသႏွင့္ ပတ္သက္၍ တာဝန္ ဝတၱရား ရွိသည္။ ယင္းတာဝန္ ဝတၱရား သည္ ေက်းဇူး ဥပကာရ တင္ရွိမႈကို အလုပ္လုပ္၍ ျပျခင္း မ်ွျဖင့္ ေက်ပြန္ သြားႏိုင္သည္။

မည္သည့္ အရြယ္၌ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသြားႏိုင္ျခင္း အညြန္႔ အေညွာင့္ ေပၚေပါက္လာသည္၊ မည္သည့္ အရြယ္၌ အျပည့္အဝ ျဖစ္ေပၚလာသည္၊ မည္သည့္ အခ်ိန္၌ ခရီး စတင္ ထြက္သင့္သည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္း အရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွ႕အပိုင္းမ်ားတြင္ ေျပာျပပါမည္။ သို႔ရာတြင္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ ပစ္ရန္ ေျပာျပ ရင္း ႏွင့္ အနာဂတ္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ၏ ႏုနယ္ေသာ ႏွလံုးသား ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ကို ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားရာ၌ မည္သည့္ လက္ခ်က္က ပိုမ်ားသည္ ဆိုသည္ကို မူ ေျပာျပ ရမည္။ ရန္သူသည္ လူကို တုပ္ေႏွာင္ မထားႏိုင္ေပ။ မိမိ အား စိတ္ပါဝင္စား ျခင္း မရွိသူ ကလည္း အျခား လူတစ္ေယာက္ကို တုပ္ေႏွာင္ မထားႏိုင္ေပ။ အခိုင္မာဆံုး အတင္းက်ပ္ဆံုး အေႏွာင္ အဖြဲ႕မွာ ခ်စ္ခင္ျခင္း အေႏွာင္ အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္ ျခင္း၌ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ရွိသည္ ဆိုလ်ွင္ ထက္သန္ အားေကာင္းမႈလည္း ရွိသည္ ဟု ဆိုရည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ မ်ား၏ အေတြ႕အၾကံဳ အရ သိရွိရသည္မွာ အကယ္၍ မိမိတို႔ မိခင္၏ ခ်စ္ျခင္း ႏွင့္ မ်က္ရည္ကို ပူပန္ ေၾကာင့္ၾက ေနမည္ ဆိုလ်ွင္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ မ်ားထဲက တစ္ေယာက္မ်ွ အိမ္အျပင္ ဘက္ ထြက္လာႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဆယ့္ငါး ႏွစ္၊ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ လုလင္ မ်ား၏ ေရွ႕တြင္ “မင္း ႏွလံုးသားဟာ ဘယ္ေလာက္ မာေက်ာ သလဲ၊ မိခင္၏ ႏွလံုးသား ကို မၾကည့္ဘူးလား။ မင္း အေပၚမွာ မိခင္ရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အားလံုး တည္ရွိေနတယ္။ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လ ဖြားခဲ့ရတဲ့ မိခင္ဟာ မင္း ထြက္သြားလို႔ ရွိရင္ ငိုရပါမ်ားတဲ့ အတြက္ မ်က္စိ ကန္း သြားလိမ့္မယ္။ မိခင္ ရဲ႕ အားကိုး အားထား ဟာ မင္းပဲ ျဖစ္တယ္” ဟူေသာ အေၾကာင္း ျပခ်က္ မ်ားကို မိခင္မ်ားက ေျပာျပ ၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္း အေၾကာင္း ျပခ်က္ မ်ားႏွင့္ ဆံုးမ သြန္သင္ ခ်က္ မ်ားသည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ လံု႕လဝီရိယ အေပၚတြင္ ေရအိုး အလံုး ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ သြန္ခ် လိုက္သကဲ့သို႔ မိခင္ ၏ ယင္း အေျခအေန သည္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ၏ စိတ္ႏွလံုးကို အားနည္း သြားေအာင္ လုပ္ေပ လိမ့္မည္။

မိခင္ ၏ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈ သည္ အလြန္ အဖိုးထိုက္ တန္ေသာ အရာ ျဖစ္သည္။ အဖိုးတန္သည္ ဟူေသာ စကား ေလာက္ျဖင့္ လံုေလာက္ မည္ မဟုတ္ေပ။ ယင္း ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈ ထက္ ခ်ိဳျမိန္ လွေသာ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈမ်ိဳး တစ္ျခား မရွိႏိုင္ေပ။ မိခင္၏ ေက်းဇူး ဥပကာရ သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ဆပ္၍ မကုန္ ႏိုင္ေသာ ေက်းဇူး ဥပကာရ မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ မိခင္၏ ေက်းဇူး ဥပကာရ ကို တံု႔ျပန္ ရန္ အတြက္ သားသည္ မိမိ မိခင္၏ အမည္ကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပ ေအာင္ လုပ္ရမည္။ မိမိ ၏ ထြန္းလင္း ေတာက္ပ ေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္ မိခင္ ၏ အမည္ နာမ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကား ေအာင္ လုပ္ရေပမည္။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ ယင္းကဲ့ သို႔ ျပဳလုပ္ ႏိုင္သည္။

မိခင္ေပါင္း မ်ားစြာသည္ မိမိ တို႔၏ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား ေသာ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သား မ်ားေၾကာင့္ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား သြားၾကသည္။ သုဝဏၰကၡီ ၏ သား အႆေဃာသ သည္ ဇမၺဴဒိပ္ အေရွ႕ပိုင္းမွ ဂႏၶာရ တိုင္း အထိ လွည့္လည္ သြားလာျပီးလ်ွင္ သူ၏ ကဗ်ာ၊ သူ၏ ပညာ ျဖင့္ လူေပါင္း မ်ားစြာ တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွစ္သိမ့္ ေစျပီးလ်ွင္ သာေကတ သူ မိခင္ သုဝဏၰကၡီ ၏ အမည္နာမ ကို ထာဝရ တည္ျမဲေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ မိခင္ မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ လတ္တေလာ အက်ိဳး ကို ၾကည့္လ်က္ မိမိ တို႔၏ အနာဂတ္ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ ခရီးသည္ သားကို နားလည္ သေဘာမေပါက္ ၾကေပ။ မိမိတို႔၏ အိမ္ေဂဟာ၌ သာလ်ွင္ တစ္သက္လံုး ေနေစလိုၾကသည္။ Read more of this post

ေဇယ် ျဖစ္မျဖစ္

ဒီကိစၥက ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ေသာသူ က “ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ” လို႔ ေမးရင္ ~ ကၽြန္ေတာ္က “ကၽြန္ေတာ္ ေဇယ် ပါ” လို႔ ေျဖမယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေမးသူက မယံုရင္ အျခား ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လိုက္ ေမးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို လက္ညွိဳး ထိုးျပီး ေျပာမယ္။ “သူ ဘယ္သူလဲ”။ သူတို႔က လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဟာ “ေဇယ် ပါ” လို႔ပဲ ေျပာၾကမွာပဲ။

အခ်ိဳ႕က သည့္ထက္ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ “ေဇယ် ဟုတ္သလား” ဆိုတာကို သိခ်င္ ေတာ့ မွတ္ပံုတင္ ကတ္ျပား ေတာင္းၾကည့္ မယ္။ မွတ္ပံုတင္ ကတ္ျပား ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ရိုက္ထားတဲ့ ပံု ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ “ေဇယ်” ျဖစ္တယ္ လို႔လည္း ဆိုမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ “ေဇယ်” ျဖစ္ေၾကာင္း အားလံုး လိုလို က လက္ခံ သြားၾက တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ျပႆနာ တစ္ခု ရွင္းသြားတာေပါ့။ အဲ့ဒီလို စိတ္ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္ က လာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဟာ “ေဇယ်” မဟုတ္ ပါဘူး လို႔ ေျပာျပန္ တယ္။ ဒီေတာ့ ရွင္းေန တဲ့ ျပႆနာက ျပန္ရွဳပ္သြားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေထာက္ခံ မယ့္ သူေတြ ကလည္း အမ်ားသား။

သူတို႔ အားလံုးကပဲ စုေဝး လာၾကျပီး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ေဇယ် ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံ ေျပာၾက တယ္။ လူ တစ္ေယာက္ က ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္ပံုတင္ ကို ကိုင္ျပီး “ဒီလူ ဟာ ေဇယ် မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ ျဖစ္မွာလဲ” လို႔ ေဒါသ တၾကီး ေျပာ တယ္။ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ “မွတ္ပံုတင္ မျပနဲ႕။ မွတ္ပံုတင္က ရုပ္ငယ္တယ္။ အခု ရုပ္က ၾကီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားက “ေဇယ်” ဆို “ေဇယ်” လိုက္ေပါ့” လို႔ ေျပာတယ္။

အဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့ကို ေဇယ် မဟုတ္ဘူး လို႔ ေျပာတဲ့သူ က ေမးခြန္း တစ္ခု ေမး ပါတယ္။ “ဒီရြာမွာ ပညာ အရွိဆံုးသူ က ဘယ္သူလဲ” တဲ့။ အဲ့အခါ အမ်ားက “ဒီရြာမွာ ပညာအရွိဆံုး သူဟာ ရြာ ဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ၾကီး ျဖစ္တယ္” လို႔ ေျပာၾက တယ္။

အဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ့ ကို ေဇယ် မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့ သူက – “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရြာဦးေက်ာင္း ကို သြားျပီး ဆရာေတာ့္ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူမယ္” လို႔ ေျပာတယ္။

ဒီ အဆိုျပဳခ်က္ ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းရဲဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရြာဦးေက်ာင္း ကို သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီလို သြားတတယ္ ဆိုေပတဲ့- ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ရိုးရိုး တန္းတန္း သြား တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေရမိုးခ်ိဳး ေပးတယ္။ ပိုးပုဆိုး ကို ဝတ္၊ ကတၱီပါ ဖိနပ္ စီးခိုင္းတယ္။ ေခါင္းကိုလည္း က်က်နန ဆီလိမ္း တယ္။ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ျဖီး သင္တယ္။

အဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ထဲမွာ ပါတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ က “ကိုေဇယ်ၾကီး ဒီလို ဆို ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတာ ပဲ” လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီလို ေျပာလိုက္ လို႔ – က်ေနာ့ေၾကာင့္ နဲ႔ပဲ – သူတို႔ ရည္းစား ခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ ေကာင္မေလးက – “ေခ်ာတယ္ ေျပာတာ က ၾကိဳက္ တယ္ ေျပာတာ မွ မဟုတ္တာ။ ဒါေလာက္ သေဘာထား မေသးနဲ႔” လို႔ သူ႕ေကာင္ေလး ကို ေျပာ တယ္။

ေကာင္ေလးက “ငါကလြဲရင္ မင္းအဖို႔ ဘယ္ေယာက်ၤား မွ မရွိ ရဘူး။ ငါက မင္းရဲ႕ တစ္ေယာက္ တည္း ေသာ ေယာက်ၤားပဲ” လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလး က အာဂ ေကာင္မေလး။ “ရွင့္ အျပင္ ကၽြန္မ အေဖက ေယာက်ၤား မဟုတ္ ရေတာ့ ဘူးလား။ ကၽြန္မက မိုးေပၚက က်လာရမွာလား” လို႔ ေမးတယ္။ အဲ့ဒီ မွာတင္ မေနသာ ေတာ့တဲ့ ေကာင္မေလး အေမက ~ “စကားမမ်ား ၾကနဲ႔။ အခုက -“ေဇယ် ဟာ ေဇယ် ဟုတ္သလား” ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ။ ငါ့သမီး အေဖ ~ ငါ့ေယာကၤ်ား ဟာ “ေယာက်ၤား ဟုတ္ သလား” ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ ဘူး။ ငါ့သမီး အေဖ ဟာ ေယာက်ၤား ျဖစ္ မျဖစ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ကို သြား ေလ်ာက္ထား ဖို႔ မလိုဘူး။ ငါ့သမီး အေဖ ဟာ ေယာက်ၤား ဆုိ တာ ငါ အသိဆံုး၊ ငါ့ထက္ သိတဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ငါ့ထက္ သိတဲ့ လူရွိရင္ လည္း အဲ့ဒီ ေကာင္မေတာ့ ေသေရာ့ပဲ” လို႔ ေျပာတယ္။ အဲ့မွာ တင္ ေယာက်ၤား မိန္းမ ျပႆနာ အဆံုးသတ္ သြားတယ္။ Read more of this post

မေဟာင္းတဲ့ အျမင္သစ္

က်ေနာ္ ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဆရာတစ္ပါး – ဒႆနိက ေဗဒ ပါေမာကၡ ဆရာေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ဝင္း ရဲ႕ ေဆာင္းပါး စာတိုေလး တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါ တယ္။ မူရင္း ေဆာင္းပါး အမည္ ကလည္း “မေဟာင္းႏိုင္ေသာ အေတြးအျမင္သစ္ တစ္ရပ္” လို႔ ေပးထား တယ္။ “အေနာက္တိုင္း ဒႆနေဗဒ ကို ျမန္မာ့ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ျခင္း” အတြဲ (၂) ရဲ႕ အစမွာ ပါရွိပါ တယ္။

ဆရာ့ အျမင္က ရိုးတယ္။ ေမးခြန္း အခ်က္ေတြက ရွင္းတယ္။ က်ေနာ့ အျမင္ အရ – ဆရာ့ ေမးခြန္းေတြဟာ အစြမ္း သတၱိ ရွိေနပါတယ္။ ။ အဲ့ဒီ ရိုးရွင္းတဲ့ စကား အေပၚမွာ ထင္ဟပ္ေနတဲ့ သူ႕အျမင္ ၊ သူ႕ေမးခြန္း ေတြ ကို က်ေနာ္ ၾကိဳက္ တယ္။ ပို စိတ္ဝင္ စားတာက ဆရာ ေမး တဲ့ ေမးခြန္း ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ေဆာင္းပါးရဲ႕ အဆံုးသတ္နား ေလာက္ မွာ အဲ့ ေမးခြန္း ေတြ ပါဝင္တယ္။ ဆရာ့စကားကို ဆက္ စဥ္းစား တာ မစဥ္းစားတာ က်ေနာ္ မေျပာလိုပါဘူး။ – ျမင္ေအာင္ မၾကည့္သင့္ဘူးလား လို႔ အေတြး ေရာက္လို႔ တင္ပါတယ္။ အားလံုးကို – ေက်းဇူး တင္ တယ္။

ေဇယ်

……………..

မေဟာင္းႏိုင္ေသာ အေတြးအျမင္သစ္ – ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ဝင္း (ဒႆန)

ဥေရာပ တိုက္မွာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္တယ္။ လူေတြက လူသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္လုပ္ လာႏိုင္တယ္။ အဲ့အခါ လူေတြ ရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္လည္း ျမင့္မား လာတယ္။ စက္မႈ ေတာ္လွန္ေရး ေခတ္ မတိုင္မီက လူေတြ ထင္ၾကတာက လူေတြ အခ်င္းခ်င္း စစ္ျဖစ္ၾကတာဟာ လူသံုးကုန္ ပစၥည္း ဖူဖူ လံုလံု မရွိလို႔ဘဲ လို႔ ထင္ၾကတယ္။

အခု စက္မႈ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ျပီးျပီ။ လူသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြလည္း ဖူဖူလံုလံု ထုတ္လာျပီ။ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြက ပစၥည္း မဖူလံု တဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းေတြကို လိုတာထက္ ပိုထုတ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက သူတို႔ရဲ႕ ပိုလ်ွံတဲ့ ပစၥည္းေတြ အတြက္ ေစ်းကြက္ ရွာၾက တဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီ ေစ်းကြက္ ရွာတဲ့ ျပႆနာက ပစၥည္း ဖူလံုမႈ မရွိတဲ့ ျပႆနာထက္ ပိုၾကီးမား လာတာ ကို ေတြ႕ရ တယ္ ။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလဲ။ ပိုလ်ံေနတဲ့ ပစၥည္း အမ်ားကို ပိုင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ “ပထမ ကမၻာ စစ္ၾကီး” ဆို တဲ့ စစ္ၾကီး ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီ “ပထမ ကမၻာစစ္ၾကီး” ကို “ကမၻာစစ္ၾကီး” ဆိုေပမယ့္လည္း တကယ္ကေတာ့ “ကမၻာ စစ္ၾကီး” မဟုတ္ေသး ပါဘူး။ ဥပမာ – ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပထမကမၻာစစ္ၾကီး တုန္းက စစ္ဒဏ္ကို မခံခဲ့ရဘူး။

ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ကမွ ပိုမို က်ယ္ျပန္႕တဲ့ စစ္ၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ လည္း ပါလာတယ္။ စစ္တလင္း ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္။ ႏိုင္ငံၾကီး ေတြဟာ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာ ခ်ဳိေသြးတယ္။ ဝါဒ ျဖန္႔ခဲ့ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အရင္းခံ ရည္မွန္းခ်က္ ကေတာ့ မိမိ တို႔ရဲ႕ ေစ်းကြက္ကို ပိုမို တိုးခ်ဲ႕ေရး ပဲ ျဖစ္တယ္။ Read more of this post

ကန္႔လန္႔တိုက္၏

သည္ကေန႔ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး က စကားဆိုသည္။ က်ေနာ္၏ ေျပာစကား ၊ စာမ်ား သည္ စာရွဳသူ အေပၚ ေစတနာထားေသာ စာမ်ား မဟုတ္။ ႏွစ္သိမ့္ ၾကည္ႏူးေစ ေသာ စာမ်ား မဟုတ္။ ေႏွာင့္ယွက္ေသာ စာမ်ား ၊ ကန္႔လန္႔ တိုက္ေနေသာ စာမ်ား ျဖစ္သည္ ဟူ၏။ ၎ျပဆိုေသာ သာဓက မ်ားမွာ ~ ဘုရားသခင္ မရွိ ~ ဆိုျခင္းမ်ိဳး ၊ ႏိုင္ငံေရး သမား ျပႆနာ မ်ိဳး၊ ပုရိသ ဝါဒ ျပႆနာႏွင့္ သိပၸံ အခ်ိဳ႕၊ က်ေနာ္ ခပ္နာနာ ေျပာေသာ ဆိုစကား အခ်ိဳ႕ ျဖစ္သည္။

၎၏ ဆိုစကားကို ၾကည့္၍ ၎၏ တိုက္တြန္းသမႈျဖင့္ ေျဖၾကည့္ပါမည္။

မွန္၏ ~ က်ေနာ္ ကန္႔လန္႔တိုက္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထို ကန္႔လန္႔တိုက္ရျခင္း အမႈ ကို က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္။ ကန္႔လန္႔ တိုက္ျခင္း သည္ စင္စစ္ လိုအပ္ေသာ အရာတစ္ခု ဟု က်ေနာ္ ျမင္သည္ ။ လိုက္ေလ်ာျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၊ ေျဖသိမ့္ျခင္း၊ အလိုက္အထိုက္ ရွိျခင္း၊ Negotiate လုပ္ျခင္း စသည္တို႔မွာ လူေပါင္းမ်ားစြာ သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳခဲ့ၾကျပီးေသာ အရာမ်ား သာ ျဖစ္ ၏။ သမုိင္းတေလ်ာက္တြင္ ယင္းတို႔ကို အသံုးခ်၍ အဘယ္လူသားသည္ ဘဝျပႆနာမ်ားကို အေျဖရခဲ့ ပါသနည္း။ ေအာင္ျမင္မႈ အစား ~ အုပ္စုဖြဲ႕ စရိုက္ လကၡဏာ မ်ားျဖင့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားသာ ရရွိခဲ့သည္မ်ား အတိုင္းသား ရွိ၏ ။

အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ၾကသည့္ “အလိုက္အထိုက္ ရွိျခင္း၊ ကန္႔လန္႔ မတိုက္ ~ အလိုက္တသင့္ ေခါင္းညိမ့္ျခင္း” တို႔ေၾကာင့္ လူတို႔အၾကားတြင္ လက္ေတြ႕မပါ ~ အိပ္မက္ေပါင္း မ်ားစြာသာ မက္စြမ္းခဲ့ၾကသည္။ စင္စစ္ အိပ္မက္ ဟူသည္ ယင္းႏွစ္သိမ့္မႈ ၊ လိွိမ့္လံုး ပတ္လံုး မ်ားမွသာ အမ်ားအားျဖင့္ ေပၚေပါက္ေၾကာင္း သိခဲ့ဖို႔ ေကာင္းပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဖက္တြင္ ~ ႏွစ္သိမ့္ လိုက္ေလ်ာ ေပးျခင္း အမႈကို က်ေနာ္ မုန္းသည္။ ႏွစ္သိမ့္ ေပးျခင္း ဆိုသည္မွာ အမ်ားစု ယူဆသလို “တစ္ဖက္သူ၏ ေဝဒနာ ကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးျခင္း” မဟုတ္ေပ။ တစ္ဖက္သူ၏ အခက္အခဲ အတြက္ အေျဖ စစ္စစ္ ကို ရွာေဖြ လမ္းျပ ေပးျခင္း မဟုတ္ေပ။ ႏွစ္သိမ့္ စကား ဆိုျခင္း တို႔ေၾကာင့္ – တစ္ဖက္သူ ၏ ေဝဒနာ သည္ ဧကန္ ေျပေပ်ာက္ မသြားေပ။ ငုပ္လ်ိဳး သြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္သူ၏ ပစၥကၡ အေျခအေန ကို ေယာင္ယမ္း မေအာ္ဟစ္ မိေစရန္ ဘိန္းေကၽြး လိုက္ျခင္း သာ ျဖစ္ သည္။

Read more of this post