ဆရာေတာ္မ်ားထံသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလ်ာက္ထားခ်က္

သည္ကေန႔ အြန္လိုင္း တေနရာမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေဒါင္းလုပ္ရရွိပါသည္။ က်ေနာ္ မၾကာခဏ တင္ရွိေနက် ျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား အတြက္ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာမွ အက်ိဳးျပဳေပးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည့္ အျပင္ လိုလားသူမ်ား အတြက္လည္း အက်ိဳးမ်ား ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ ရွယ္ -ပါသည္။

DOWNLOAD

MEDIAFIRE

( Credit: အထက္ပါ ေဒါင္းလုပ္လင့္ခ္ကို http://cherrymyodaw-elibrary.blogspot.com/ မွ ရရွိပါသည္။ )

ဦးပုကေလး၏ “ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ” စာအုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရရွိသည္မွာ ဒုတိယပုိင္း ေရွ႕ခန္းမ်ား မ်ွသာ ပါရွိေနသည္။ ဦးပုကေလး၏ “ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ” အျပည့္အစံုမွာ ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲ၊ တတိယတြဲ ဟူ၍ သံုးတြဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုရရွိသည့္ ေဒါင္းလုပ္လင့္ခ္မွာ ဒုတိယတြဲ သာျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အသစ္ျပန္လည္ ေပါင္းခ်ဳပ္၍ ထုတ္ေသာ ၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ဖူဂ်ီယာမ စာအုပ္တိုက္မွ တတိယအၾကိမ္ထုတ္ စာအုပ္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ၾကည့္ေသာအခါ ယင္းဒုတိယ တြဲတြင္ပင္ မျပည့္မစံု၊ လိုေနသည္မ်ား ရွိေနပါသည္။

ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေဆာင္းပါးငယ္သည္ က်ေနာ့္ထံတြင္ ရွိသည့္ တတိယအၾကိမ္ ထုတ္ စာအုပ္ တြင္ ယင္းဒုတိယတြဲ ၌ ျဖည့္စြက္ပါရွိေသာ ( စာမ်က္နွာ ၂၃၅ – ၂၃၇ မွ ) ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။ ယင္း အျပင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏွီးႏြယ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ပတ္သက္သမ်ွ တို႔တြင္ ယခင္အခ်ိန္ က တင္ရွိခဲ့ဖူးသည့္ “ဂႏၱေလာက” မဂၢဇင္းပါ “ဗမာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ” အမည္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္းပါး သာ က်ေနာ္ သိခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ႕၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံလြတ္္လပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရး ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ တြင္သာ လူသိမ်ားျပီး ဘာသာေရး တြင္ လူသိနည္းလွေသာ ရွားရွားပါးပါး ေဆာင္းပါး လည္း ျဖစ္သည္။

မေရာက္သြားေသာစာ

၁၉၄၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၊ ရန္ကုန္မွ သရက္ဧရိယာ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထြက္ခြာေသာ အခါတြင္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ဓားစာခံ အျဖစ္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ထံ ေရးသားခဲ့ေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္နွာတြင္ ကမန္းကတန္း ေရးျခစ္ရေသာေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းေရးထားသည့္ အတိုင္း ေပးပို႔လိုက္သည္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရးလက္သား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္ရွိလိုက္ပါသည္။ ယင္းစာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆက္သား တစ္ေယာက္ကို ေပး၍ ေစလႊတ္လိုက္သည္ ဟု အဆိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စာမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ထံ မေရာက္ခဲ့။ စာေပဗိမာန္အသင္းမွ ဦးထင္ၾကီးတို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ရန္ကုန္၊ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးဌာန ျပတိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ပါရွိသည္။

တင္ရွိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရး ဓာတ္ပံုတြင္ အလယ္ပိုင္းမွ စာသား အခ်ိဳ႕ ျပတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းျပတ္ေနေသာ စာသားကို Dr. Maung Maung ၏ Aung San of Burma ကို ကိုးကား၍ က်ေနာ္ ထည့္သြင္းထားသည္။

ေဇယ်
………………………………………

စိတ္ကူး ႏွင့္ လက္ေတြ႔

၁။ ယခုရက္ပိုင္း အြန္လိုင္းတြင္ ရွဲ ျဖစ္ၾကေသာ လင့္ခ္ နွစ္ခု ရွိေနၾကသည္။ ဦးေတဇ အင္တာဗ်ဴး (http://www.mizzimaburmese.com/interview/7683-2011-06-07-05-03-50.html) ႏွင့္ ဦးသန္းထြဋ္ေအာင္ ေျပာၾကားခ်က္ ( http://first-11.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8808&catid=102&Itemid=177 ) တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေဖ့ဘုတ္ခ္ ေပၚတြင္ ဆိုလ်ွင္ အခ်ိဳ႕က ကိုးကားခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ထင္ျမင္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကသည္ ကို ေတြ႔ရသည္။

ဆရာ့ဆရာမ်ား ၏ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ားကို တအံ့တဩ ၾကည့္ရင္း ေတြြးရင္း – ထံုးစံ အတိုင္း – ေရွးယခင္က အေရးအသား တစ္ခုကို သတိရသည္။

အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာသည့္ တိုတိုနွင့္ လိုရင္း စကား –

“ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က အေရးၾကီးတယ္။ သာမာန္ လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရား နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းကိုသာ က်ဳပ္တို႔ ဦးစား ေပးရဖို႔ ရွိပါတယ္ ။”

ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရလ်ွင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး မည္သုိ႔ ျပဳၾကမည္ကို ေဆြးေႏြးေဟာေျပာရာ၌ မိန္႔ၾကားသြားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စကား တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းႏွင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ လင့္ခ္ႏွစ္ခု တို႔ကို ယွဥ္တြဲ စဥ္းစားမိေသာ အခါ ×××။

……………………………………..

၂။ ယင္း ေဆာင္းပါးထဲမွာပင္ ဒုတိယ သတိျပဳမိသည့္ စာပိုဒ္ငယ္ေလး တစ္ပိုဒ္ ရွိေသးသည္။ ယေန႔ေခတ္ အစိုးရ ရံုးဌာနမ်ား၊ ပုဂၢလိက ရံုးဌာနမ်ား ( အခ်ိဳ႕/ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ) တို႔တြင္ “ရံုးတြင္း လုပ္နည္းလုပ္ဟန္၊ ရံုးထံုးစံ” ( ၎တို႔ ေျပာေနက် စကားအတိုင္းဆိုလ်ွင္ “Procedure ( ပရိုစီဂ်ာ ) အတိုင္းလုပ္သည္” ) ဆိုျခင္း မ်ား မၾကာခဏ ၾကားရသည္။ ရံုးတြင္း တံဆိပ္ကပ္၊ ေၾကာ္ျငာကပ္ သည့္ စည္းကမ္းမ်ားလည္း အမ်ားအျပား မြစိ – တက္လ်က္ ရွိၾကသည္။ ဟိုဟာ ျဖစ္လ်ွင္ ဟိုေၾကး ဒဏ္တပ္မည္။ သည္ဟာ ျဖစ္လ်ွင္ သည္ေၾကး ဒဏ္တပ္မည္ ဆိုသည္မ်ား ေတြ႕မိ ၊ ၾကားမိေနရပါသည္။ စည္းကမ္း ေသဝပ္၍ ျငိမ္ဝပ္ ပိျပား ေသာ အလုပ္သမား၊ ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကေစရန္ စိတ္ ေစတနာေကာင္းမ်ား ထားရွိေနၾကျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

( အလ်ဥ္းသင့္၍ အနည္းငယ္ ဆိုရလ်ွင္ ဝန္ထမ္း အလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ဒဏ္ေၾကး ဟု သတ္မွတ္လ်ွင္ ဆုေၾကးလည္း ရွိရသည္။ ဆုေၾကး မရွိဘဲ ဒဏ္ေၾကး သာ တပ္ထားေသာ စည္းကမ္းသည္ စည္းကမ္း မဟုတ္ေတာ့။ ေျခာက္လွန္႔ေသာ စည္းကမ္းမ်ား၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ေပါက္ဖြားလာေစေသာ စည္းကမ္းမ်ားမွ လြဲ၍ အျခားမရွိ။ ဝန္ထမ္းတို႔ ဟူသည္ ယင္းသို႔ ဒဏ္ေၾကး တပ္မွ ေၾကာက္လန္႔၍ စည္းကမ္းေသဝပ္ ၾကမည္ဟု အထင္ရွိလ်ွင္ ယင္းအထင္သည္ ေသးသိမ္ေသာ အထင္အျမင္ သာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ မေက်နပ္မႈမ်ား ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားနွင့္ လည္ပတ္ေနေသာ လုပ္ငန္းစဥ္၏ တိုးတက္ႏႈန္းကို စဥ္းစားၾကည့္ရေပမည္။

ေျပာသည္က ရွိေသးသည္။ “ငါတို႔က ဤသို႔ စည္းကမ္းမ်ိဳး မကပ္ခ်င္၊ မတတ္သာ၍ ကပ္ေနရသည္။ စည္းကမ္းမရွိ၍ ကပ္ေနရသည္” ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႔အေၾကာင္း ေၾကာင့္ ဟု ဆိုလ်ွင္ ယင္းသို႔ ဒဏ္ေၾကး ဟူ၍ ကပ္မည့္ အစား “ဆုေၾကး” ဟူ၍ အဘယ္ေၾကာင့္ မကပ္ ၾကသနည္း။ သည္ဟာ မလုပ္လ်ွင္ သည္ေၾကးျဖတ္မည္ – ဟူေသာ စည္းကမ္း အစား – သည္ဟာကို ေက်ပြန္လ်ွင္ သည္မ်ွ ဆုေၾကး ခ်ီးျမွင့္မည္ – ဆိုေသာ စည္းကမ္း ထုတ္ရွိထားပါက လုပ္ရကိုင္ရေသာ ဝန္ထမ္းတုိ႔ အားတက္သေရာ အျပိဳင္အဆိုင္ မၾကိဳးစားဘဲ ေနမည္ မဟုတ္ေခ်။

သို႔ေသာ္ ယခုကာလ ျမင္ေတြ႔ရ သည္မ်ားတြင္ ဆုေၾကး ဟူ၍ မရွိေခ်။ ဒဏ္ေၾကး ( တနည္း အားျဖင့္ ေျခာက္လံုး ) မ်ားျဖင့္သာ – အျပင္ပန္း စည္းကမ္း ေသဝပ္ေနရသလိုလို နွင့္ အတြင္းတြင္ ပုပ္ေဟာင္ လိႈက္စားေနေသာ က်ီးအာသီး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား လည္ပတ္လ်က္ ရွိေနၾကသည္။ —— စကားခ်ပ္ )

ဤေဆာင္းပါးတြင္ ပါဝင္ေသာ ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ငယ္သည္ ယင္းတို႔အတြက္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါသည္။

“ဂ်ပန္ေခတ္၌ အတြင္းဝန္ ရံုးတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ တို႔က မၾကာခဏ အတြင္းဝန္ ရံုး လုပ္ထံုး ( Secretariat Procedure ) ဆိုသည္ကို ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိၾကသည္။ ထိုသူတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ လုပ္ထံုး လုပ္နည္း ရံုးထံုးစံ တို႔ကို သူတပါးအား ရစ္ပတ္ ခ်ည္ေနွာင္၍ လူမလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေျခမန္းကြင္း စြပ္သလို စြပ္ေပး တတ္ၾကသည္။ လူက မလႈပ္ ႏိုင္ေသာအခါ အလုပ္လည္း ဘာမ်ွ မျဖစ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ လုပ္သမ်ွမွာ ေရ ျဖစ္ရသည္သာ မ်ားေပသည္။ ဤသေဘာတရား တို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရံုးလုပ္ထံုး လုပ္နည္း ဆိုသည္မွာ လုပ္ငန္း တြင္ေအာင္ တီထြင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၎ ရံုးထံုးစံ မ်ားသည္ လုပ္ငန္း တြင္က်ယ္မႈကို ေနွာင့္ယွက္ေနပါလ်ွင္ ပယ္ရပါမည္ ဟု ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က စ၍ ၾကိဳးနီ စနစ္ ဆိုေသာ စကားကို အရာရွိ အရာခံ ေလာကထဲတြင္ အေတာ္ မ်ားမ်ား ေျပာလာၾကသည္။”

……………………………………………

ယင္းသို႔ ေတြးမိစရာမ်ား သည့္ထက္မက ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမွာ – လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္ ဝန္းက်င္က ဆရာ ေမာင္ထင္ ေရးသားခဲ့သည့္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စိတ္ကူးႏွင့္ လက္ေတြ႔” ဟူေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါး အျပည့္အစံုမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ သည္။

…………………………………………….

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ – စိတ္ကူးနွင့္ လက္ေတြ႔

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ျဖစ္သည္ ။ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကုိ တည္ေဆာက္ေပးသူ ဟု ဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကို တည္ေဆာက္ေပးရံုမ်ွသာ ေပးခဲ့သည္ မဟုတ္။ ထိုဗိမာန္ၾကီး အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္ျမဲေစရန္ အလို႔ငွာ အနာဂတ္ကို ေျမွာ္၍ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စနစ္တို႔ကို ပါ ခ်မွတ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ဘြိဳင္းေကာက္ ဋီကာ ( Download )

DOWNLOAD
HOTFILE
MEGAUPLOAD
RAPIDSHARE

မေန႔က “ယူနီဘာစီတီ ေလးခ်ိဳး” ( https://zayya.wordpress.com/2011/06/08/uni/ ) ၌ အေၾကာင္းကို ေမးထားျခင္းေၾကာင့္ အေျဖကို တင္ရွိပါသည္။ ယင္းေလးခ်ိဳးမွာ ဘြိဳင္းေကာက္ ဋီကာ ၊ ပထမအၾကိမ္ထုတ္ ၊ စာမ်က္နွာ ( PDF – page – 288 ) တြင္ ပါရွိသည္။ အဘယ္အေၾကာင္း ျဖင့္ ယင္း ေလးခ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ဟူသည္ကို ေျဖဆိုရန္မွာ အက်ယ္ အေနျဖင့္ ဘြိဳင္းေကာက္ဋီကာ တစ္ေစာင္လံုး ရွဳၾကည့္ပါက ပိုမို အက်ိဳးမ်ား ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ Upload တင္လိုက္ပါသည္။ အဆင္ေျပရာ လင့္ခ္မွ ေဒါင္းယူႏိုင္သည္။

ဦးေအာင္ဆန္းကို ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔

(၁၉၄၇) ခုႏွစ္ သည္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းေနတဲ့ တိုက္ပြဲ ကာလ၊ လြတ္လပ္ေရး ရရွိရန္ (၁) ႏွစ္ ေတာင္ မလိုေတာ့သည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ ထိုကာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း သည္ သူ ေပးထားသည့္ ကတိ အတိုင္း တစ္ႏွစ္ အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရး အတြက္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစား ေနေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကာလ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္ တစ္နံ တစ္လ်ား ေလယာဥ္၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ သေဘၤာ တို႔ျဖင့္ ခရီးစဥ္မ်ား ေရးဆြဲကာ စည္း႐ံုးေရး ဆင္း ေနရေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္ ကုန္းလမ္း ခရီး ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ရန္ကုန္မွ ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းသို႔ ခရီး ထြက္ခြာ လာရာ ထိုေန႔ (၄၊ ၄၊ ၄၇) ရက္တြင္ ရန္ကုန္မွ ေတာင္ငူ သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တန္း သည္ ေတာင္ငူမွာ ေန႔လယ္စာ စားၿပီး ဆက္လက္ ထြက္ခြာ ခဲ့ရာ လယ္ေ၀းသို႔ မြန္းလြဲပိုင္း (၂) နာရီ ခန္႔တြင္ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ လယ္ေ၀း၌ ေခတၱနားၿပီး သနက (၄) ဒု တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္ေန၀င္း ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ခဲ့သည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္ ယေန႔ ညေန (၅) နာရီ ခန္႔တြင္ တရားေဟာရန္ အစီအစဥ္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာ ခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္က ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕သည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ၏ ဌာနခ်ဳပ္ အေျခစိုက္ ေဒသ ျဖစ္သည္။ ဗကပ မ်ားသည္ ဖဆပလမွ ခြဲထြက္ ခဲ့ၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ၏ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကို ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ ေနၾကသည္။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္တာရာ သည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ေတာမခိုခင္ ကပင္ ပ်ဥ္းမနား ၿမိဳ႕နယ္ တ၀ိုက္၌ ႀကိဳတင္ လႈပ္ရွား ေနသည္။ သူက ဗကပ ၏ တပ္နီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္ ယူထားသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗမာ့ ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၄) ၏ ဒုတိယ တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴး ေန၀င္း သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ခရီးစဥ္ ကို လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ယူ ထားရသည္။

ဗမာ့ ေအာင္ဆန္း ( ၃ )

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ ) မွ အဆက္ –

ျမန္မာျပည္ တြင္းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္တကြ ဂ်ပန္ ဧကရာဇ္ ဘုရင္ မင္းျမတ္ ၏ တပ္မေတာ္ သည္ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ ဟု ဂုဏ္ ဟိတ္ ေတဇာ ထြန္းေျပာင္ စြာေသာ ဗမာ့ ရင္ႏွစ္ သားရတနာ တို႔ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ေဇယ် တို႔ ခ်ၾကကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ လက်္ာ တို႔ ႏွက္ၾက ကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ ေက်ာ္ေဇာ တို႔ ေဆာ္ၾက ကုန္၏။ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သား တို႔ကား ၾကားထဲက အေခ်ာင္ အတီး ခံရသည့္ အႀကိမ္ ေပါင္းမွာ မေရ မတြက္ ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း က ဂ်ပန္ စစ္ဦးစီး ဌာနခ်ဳပ္ အား ေတာင္းဆို၏။ ထုိ ေတာင္းဆိုခ်က္ မွာ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔က ဦးစီး ေခါင္းေဆာင္ ျပဳ ၍ ဗမာျပည္ တြင္ ေက်းရြာ နယ္ပယ္ သို႔ သိမ္းပိုက္ေရး ကို စီမံရန္ ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ ေတာင္းဆို လိုက္သည္ ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဂ်ပန္ အသိုက္ အ၀န္း မွာ ရာဇမာန္ ရွ ေလေတာ့သည္။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ )

ဤေနရာ မွ အဆက္ –

သို႔ပါ လ်က္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို အစီရင္ခံစာ ထဲ၌ မေတြ႕ရေခ်။ ယင္းသို႔ မေတြ႕ရျခင္း မွာ မဆန္းပါ။ အေၾကာင္း မူကား ေအာင္ဆန္း ေဖာမိုဆာ သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ ပါးစပ္ သတင္း သည္ ရခိုင္ျပည္ ၌ ေခ်ာင္က် လွေသာ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ သို႔ ေရာက္လာ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အေနာက္ႏိုင္ငံ စစ္သတင္း တို႔သည္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ကို ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ယူသည္။

(၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ ပါးလ္ဟာဘာ ကို ဗံုးက်၍ (၁၂) နာရီ ခန္႔မွ် အၾကာ တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခြင့္ရ ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကို အျခားသူ တစ္ဦးအား ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာစြာ ႏွင့္ လႊဲေပး ခဲ့ေလသည္။ (၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႔ မွ (၂၆) ရက္ေန႔ အထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သားအမိ သားအဖ တစ္ေတြ ေတာင္ကုတ္ မွ ပန္းေတာင္း သို႔ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ညတြင္ ေရေပၚႀကီး ၌ စခန္း ခ်သည္။ ထုိစခန္း ေရာက္လွ်င္ပင္ အိပ္ရာ ေပၚသို႔ ပစ္လွဲ လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ငိုက္ေလာက္ အိပ္ေမာက် သြားစဥ္ အိပ္မက္ ထဲတြင္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အသံမွာ ရခိုင္ ႐ိုးမ ေတာင္တန္း တစ္ခုလံုး ဟိန္းသြား ပါသည္။

အခ်ိန္မွာ ည (၉) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိဦးမည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲတြင္ ထံုးစံ အတိုင္း ဆိုလွ်င္ သမင္က ေဟာက္၍ ေခ် (ဂ်ီ) က ေတာက္သံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ ဆင္အုပ္မ်ား ၀ါးပိုး၀ါး ကို စားသည့္ အသံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ က်ားဟိန္းသံ ကို ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ “ရဲေဘာ္တို႔”ဟူေသာ အသံသည္ ပဲ့တင္သံ ထပ္သြားသည္။ ၾကက္သီး ေမြးညင္းကို ထေစသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အိပ္ရာမွ ေငါက္ကနဲ ထလိုက္သည္။ ဘာသံပါလိမ့္။ ခ်ယ္ရီပန္း ပြင့္ရာ ေဒသမွ ျဖစ္ေသာ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွ အသံလႊင့္ လိုက္သည့္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံ ထၾကေလာ့ ႂကြၾက ေလာ့ ခ်ၾကေလာ့။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲ၌ ေရဒီယို ကို အစြမ္းကုန္ အသံဖြင့္ ထားသည္။ ေရဒီယို ဖြင့္သူ မွာ ပီဒဗလ်ဴဒီ ဌာန ဟု ေခၚေသာ ျပည္သူ႕ လုပ္ငန္း ဌာနမွ အိုဗာဆီယာ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီး ထဲတြင္ ၿဗိတိသွ် ဥေရာပ စက္ကြင္း မွာ တဒဂၤ မွ် လြတ္ေသာ ေနရာကို က်က်နန ေရြးခ်ယ္ ၍ ေတာ္လွန္ေရး တရား တို႔ကို အားရ ပါးရ နာသူ မွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စက္ ယႏၲရား ထဲမွ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူ တစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူမို႔ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဟု မထင္ ပါႏွင့္။ သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ၾကည့္ပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရိုင္း-မရိုင္း

(၁၉၄၆)ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၄) ရက္ တြင္ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ထုတ္ေ၀သည့္ တာရာ မဂၢဇင္း အမွတ္(၁) ထြက္လာသည္။ မဂၢဇင္း အသြင္အျပင္ ႏွင့္တကြ အေတြးအေရး တုိ႔၏ စာေပသစ္ လကၡဏာ ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ရာ ထူးျခားမႈကုိ သတိျပဳ မိၾကရသည္။ အထူးျခားဆုံးမွာ““လူကုိေလ့လာျခင္း” က႑ ဖြင့္၍ “ေအာင္ဆန္း သုိ႔မဟုတ္ အ႐ုိင္း” ျဖင့္ ပြဲဦး ထြက္လုိက္သည့္ အတြက္ ကန္ေရျပင္တြင္ ခဲႀကီး တစ္လုံး က်သည့္အလား လႈိင္းဂယက္မ်ား ထသြား ေစျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္တုိင္း တစ္ျပည္လုံးက ေလးစားၾကည္ညိဳ အခ်စ္ပုိေနသည့္ ျပည္သူ႔ အသည္းေက်ာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိမွ ေစာ္ကား ေမာ္ကား “အ႐ုိင္း” ဆုိရသလား ဟု မခံမရပ္ႏုိင္ သူေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အေကာင္းျမင္ သမား ဆရာ ေမာင္ထင္က “ေအာင္ဆန္းကုိ အႏုပညာ လုိက္စားသူ မ်က္စိ ႏွင့္ ၾကည့္ထားပုံ မွာ ႀကိဳက္၏။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္လဲ သူ႔ကုိ ႏွက္ေပးပါ။ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာေတြမွာ အထင္ႀကီး ေရာဂါ ကပ္ခဲ့သည္မွာ (၆၁) ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ။ ယခုလုိ Detached ျဖစ္ေနေသာ အျမင္ႏွင့္ ၾကည့္ႏုိင္ပုံ ကုိ သေဘာက်သည္” ဟု အားေပးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။

ကာယကံရွင္ အစြပ္စြဲခံ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ ကေကာ ဘယ္လုိ တုံ႔ျပန္သနည္း။ စိတ္တုိတတ္သူ ပီပီ ႐ွဴး႐ွဴးဒုိင္းဒုိင္း ေပါက္ကြဲ ခဲ့ေလသလား။ ဒါကုိ အမ်ားကပင္ သိခ်င္ ေနၾကေပလိမ့္မည္၊၊ စိတ္ခ် သိရပါမည္။ ဤေနရာ၌ အတိတ္ ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုကုိ ဦးစြာ တူးေဖာ္ျပလုိသည္။ တကၠသုိလ္သမဂၢတြင္ သပိတ္ေမွာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ ပြဲတစ္ခု က်င္းပစဥ္ ဥကၠ႒ေဟာင္း မစၥတာရွာရွစ္အား စစ္ကုိင္းေဆာင္မွ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးက ျပင္းထန္သည့္ စကားလုံး မ်ားျဖင့္ ေ၀ဖန္ တုိက္ခုိက္ ေျပာၾကားေလရာ ကိုေအာင္ဆန္းက (မစၥတာရာရွစ္) အတြက္ ေဒါပြၿပီး ထုိသူအား ႀကိမ္းေမာင္း ႐ုံမွ်မက “ရဲရင္ထြက္” ဟု ခ်ဲလင့္ လုပ္ကာ လက္သီးဆုပ္ၿပီး ေရွ႕တုိး သြားသျဖင့္ ေဘးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားက ၀ုိင္းဆြဲ ၾကရဖူးေလ၏။ ယခု သူ႔အလွည့္ ေရာက္ေလၿပီ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပတိုက္

ခ်မ္းျငိမ္းေအာင္ ေရးသည္။

“ႏွစ္လရာသီ ခါနာရီ ေရြ႕ေပမယ့္ အာဇာနည္ေန႔ ကိုျဖင့္ မေမ့သင့္ ပါေပ။ ယေန႔ျဖင့္ အသိတရား ထားဖို႔ အေျခ အမ်ား ျပည္သူေတြ အမ်ား ျပည္သူေတြ အာဇာနည္ေန႔ ကိုေလ ေတြး႐ႈ ကာပဲ အေလးျပဳ ပါတယ္ေလ”

(၆၃) ႏွစ္ ေျမာက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ အာဇာနည္ေန႔ သို႔ ေရာက္ၿပီ။ သည္ေန႔ သို႔ ေရာက္ၿပီ။ သည့္ေန႔သို႔ ေရာက္တိုင္း ၾကားရေလ့ ရွိေသာ အဆိုေတာ္ႀကီး ေဒၚေမလွၿမိဳင္ ၏ ေၾကကြဲ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ေတးသံ သည္ အခ်ိန္အခါ၊ ေနရာေဒသ၊ အေျခအေနမ်ား ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ စြာ ၾကားရသူတိုင္း ၏ ရင္ကို လႈပ္ခါႏုိင္စြမ္း ရွိလွသည္။ မွတ္မိ ပါေသးသည္။

(၁၉၆၅) ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၅) ႏွစ္ခန္႔ က ေနေရာင္ မလင္း။ မိုးမင္းအုပ္ဆုိင္းလ်က္ရွိေသာ သည္ေန႔တြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ၌ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အစီအစဥ္ျဖင့္ အာဇာနည္ အထူးျပပြဲ ကို ၾကည့္ခဲ့ရဖူးသည္။ ျပပြဲမွာ တပ္မေတာ္ ခန္းမ ကို (ထိုစဥ္က အင္ဗြိဳင္း ခန္းမ) မွာ ျဖစ္သည္။ ျပပြဲသို႔ ေရာက္ရန္ မိုးက ဖြဲဖြဲ တြင္ တန္းစီ ၀င္ေရာက္ၾကရသည္။ ျပပြဲသို႔ ၀င္ေရာက္ရန္ စီထားေသာ တန္းမွာ ေလးေယာက္တြဲ စီထားသည္ ကိုပင္လွ်င္ ဦး၀ိစာရလမ္း ႏွင့္ ေရႊတိဂံု ဘုရားလမ္းဆံု ေလာက္အထိ ေရာက္သည္။ တန္းစီရက်ဳိး၊ ေစာင့္ရက်ဳိး နပ္လွသည္။ ၾကည့္႐ႈရေသာ ျပကြင္း ျပကြက္မ်ားကို ၾကည့္၍ ခံစားရမႈကို မေမ့ခဲ့ပါ။