ယန္းေပါလ္ဆက္ႀကီးရယ္ ခင္ဗ်ား မွားခဲ့တယ္

No! Jean Paul Satre – No!

(၁) The Other is Hell. လို႔ ယန္းေပါလ္ဆက္ႀကီး ေျပာခဲ့တယ္။ အဲ့စကား ၾကားၿပီးကတည္းက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ တိုင္းမွာ တိမ္ေတာင္ေတြဟာ နတ္ဘုရားေတြလို ၿပိဳၿပိဳက် လာေတာ့တာပဲ။ ေန႔အခါမွာ တိမ္ေတာင္ေတြလို၊ ညအခါမွာ ၾကယ္ေရာင္ေတြလို။

(၂) မနက္အေစာႀကီး ထဖို႔ကလည္း အပ်င္းထူတယ္။ က်ေနာ့အဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္စီးတဲ့ ဖိနပ္ေတာင္ ထိပ္ေတြ ေျပာင္ေအာင္ မတိုက္တတ္ဘူး မဟုတ္လား။ ငယ္ငယ္က အေဖ ဆူတယ္။ မိုးတြင္းအခ်ိန္ တစ္ခု။ မိုးကလည္း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္က်မွ အၿငိဳးနဲ႔။ သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာတယ္။ ေက်ာင္းစိမ္းအက်ၤ ီ၊ ပုဆိုး၊ အကုန္စိုရႊဲတယ္။ ေရလ်ံလို႔ ဗြက္ေပါက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ ေလ်ာက္ေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္း ပုဆိုးကို မ-မဘဲ ေလ်ာက္တယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ပုဆိုးက စိုေနၿပီးသားပဲ။ မ-မလည္း စို၊ မ-လည္း စိုမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေဖက က်ေနာ့ကို ဆူတယ္။

ပလံု

ကုန္းေခါင္ေခါင္က ပင္လယ္ျပင္ထဲ
ငါးတစ္ေကာင္ ကားခနဲ ခုန္အဆင္း
ပင္လယ္ျပင္က ႏႈတ္ခြန္းဆက္
“ဩ- ျပန္လာၿပီလား” တဲ့။

ဆူဖီဆရာ ႐ူမီရဲ႕ ဒီကဗ်ာေလးက ဇင္ ဟိုကၠဳ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္နဲ႔ ဆင္တူတယ္။ မူလဘူတ ဌာေနကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေရာက္ရွိတဲ့ သူ အတြက္ – ေနထိုင္တဲ့ ခဏေတြ ဟာ ေမးခြန္း မရွိ၊ အေျဖ မလို၊ ဟိုသည္ ေဖြရွာ ေနတဲ့ အျဖစ္ အားလံုး ရပ္တန္႔သြား တာ ေတြ႔ရ ပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခဏတာ ကိုသာ ျမင္သူ အတြက္ အတိတ္ ဟာ စြဲညိ မေနဘူး။ တစ္ခဏတာ ကို မိမိ ရရ ရွဳမွတ္ ႏိုင္သူ အတြက္ အနာဂတ္ လည္း မလိုအပ္ဘူး။ အတိတ္၊ အနာဂတ္ ရွိ မေနသူ အတြက္ ဘယ္ ေမးခြန္းမွ မေပၚေပါက္ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲ့လူဟာ ဘယ္ အေျဖကိုမွ ရွာ မေနေတာ့ဘူး။

TCB ( ေရွးတရုတ္တို႔ဝါဒ-အၾကမ္းမ်ဥ္း )

ဟိႏၵဴဘာသာေရးတြင္ “ဘုရားသခင္ႏွင့္ ၎၏နာမေတာ္သည္ ဧက၊ တစ္သေဘာတည္း၊ တစ္ခုတည္း” ဟု ဆိုသည္။ တာအိုဘာသာတြင္မူ “သတ္မွတ္ေခၚေဝၚႏိုင္ေသာ အမည္နာမသည္ အမည္နာမ စစ္စစ္ မဟုတ္” ဟု ဆိုျပန္သည္။ အဘယ္ဟာ မွန္ပါသနည္း။

ဒ႑ာရီ အရ ဖူရွီ ( Fu Shi ) သည္ တရုတ္ မဟာအင္ပါယာ ဘုရင္ၾကီး (ဝါ) ဧကရာဇ္ သံုးပါးတြင္ ပထမဆံုး သမိုင္းဝင္ ဧကရာဇ္ ျဖစ္သည္။ ( က်ေနာ့စိတ္ထင္ – က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာအမ်ား ၾကားသိဖူးၾကေသာ မဟာသမၼတမင္းတို႔က ၎ထက္ ပိုေစာမည္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ။ ) ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ ႏွစ္သံုးေထာင္ အေစာပိုင္းက တရုတ္ျပည္လံုးကို စိုးမိုး အုပ္စိုးခဲ့သူ ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဖူရွီသည္ တရုတ္ေရွးေဟာင္းက်မ္းတစ္ဆူ ျဖစ္ေသာ I-Ching ယီက်င္း ( သခၤါရက်မ္း/ေျပာင္းလဲျခင္း သေဘာတရား က်မ္း ) ပါ ၾတိမူဟ ရွစ္ခုတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ရွင္းလင္းခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ယင္းတို႔သည္ တရုတ္တို႔၏ အရုပ္ဆန္ေသာ လက္ေရးစကားလံုးတို႔၏ အေျခခံလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

လက္ရွိ တရုတ္တို႔၏ ပင္မ ဒႆန ေရစီးေၾကာင္း နွစ္ခုမွာ တာအိုဝါဒႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ တို႔ ျဖစ္ျပီး ၎ဝါဒတို႔သည္ ဖူရွီ ၏ အစဥ္အလာမွ ဆင္းသက္လာၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု အယူရွိၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ မေပၚမီ ေျခာက္ရာစုမွ စတင္၍ ၎ဝါဒႏွစ္ဆူ ကြဲျပားသြားခဲ့ျပီး တာအိုဝါဒ၏ ဖခင္ – ေလာက္ဇူ ( BC 604-531 ) ၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဝါဒ – ဖခင္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ( BC 551-479 ) ဟူ၍ အမွတ္အသားရွိသည္။

တရုတ္တို႔၏ ဘာသာေရး အတြင္းမွ တတိယ ေရစီးေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ျပီး အစဥ္အလာ အိႏၵိယမွ ဆင္းသက္သည္။ အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာ မေထရ္မ်ား A.D ပထမ ရာစုတြင္ တရုတ္ျပည္သို႔ စတင္ဝင္ေရာက္ သာသနာျပဳသည္။ ယင္း အိႏၵိယ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ေျပာစကားမ်ား အရ တရုတ္လူမ်ိဳးတို႔သည္ အေစာပိုင္း ကာလ ကတည္းက အိႏၵိယသို႔ ဘုရားဖူးအျဖစ္၊ ( သို႔မဟုတ္ ) ကုန္သည္အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာၾကျပီး ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈကို တရုတ္ျပည္သို႔ သယ္ေဆာင္သြားၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုကာလမွစ၍ တရုတ္ျပည္တြင္ ပင္မ ဘာသာေရး ၾကီး သံုးခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေခတ္ႏွင့္ အညီ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ေပါင္းစပ္၍ က်င့္သံုး လက္ခံၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကရသည္။

စင္စစ္ အမ်ိဳးအမည္ မတူညီေသာ ဘာသာတို႔ကို ေပါင္းစပ္ရန္မွာ မလြယ္ကူေပ။ ဘာသာတစ္ခုမွ ကြဲျပားသြားဖို႔ရာသာ လြယ္ကူသည္။ သို႔ေသာ္ တရုတ္တို႔ ၏ ဘာသာၾကီး သံုးခု ျဖစ္ေသာ တာအိုဝါဒ၊ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ၊ ဗုဒၶဝါဒတို႔သည္ တခုႏွင့္ တစ္ခု ကူးလူးယွက္ႏြယ္ေနၾကသည္။ အနီးစပ္ဆံုးမွာ တာအိုဝါဒႏွင့္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ ဝါဒတို႔ ျဖစ္ျပီး

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၄ )

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၃ ) မွ အဆက္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံ သည္ အိမ္ေထာင္ ေရး သုခကို ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာစြာ ရွိၾကျခင္း သည္ပင္လွ်င္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အတြက္ အေထာက္ အပံ့ ျဖစ္ေစသည္ ကို ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ ဦးအား ေတြ႕လိုက္ ရသည့္ ခဏ၌ ပင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အကဲျဖတ္ မိပါသည္။

ေဒၚခင္ၾကည္သည္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အလုပ္ခြင္ ကို ပိုင္သည္။ သို႔ ေသာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အလုပ္ခြင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ေဒၚခင္ၾကည္၏ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံကား မိမိတို႔ ဆိုင္သာ ဆိုင္ေသာ္လည္း မပိုင္ေသာ အေရးတြင္ ၀င္၍ မစြက္ၾကေခ်။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္ထိုက္ေသာ အဂၤါရပ္တြင္ ဤအခ်က္သည္ သာမည ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ အေရး အႀကီးဆံုးေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို မပိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ တစ္ဦးၿပီး တစ္ဦး က်ဆံုးလ်က္ ရွိသည္ကို မ်က္ေမွာက္ ရာဇ၀င္က သက္ေသ ခံေနသည္။

ရန္ကုန္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္စတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ သတင္းကို ေထာက္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး အကဲကို ခတ္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေသာ အေျဖ ထြက္လာသည္ တြင္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္သက္ လာသည္။ သို႔ႏွင့္ ေမာင္သိန္းလွကို ရန္ကုန္၌ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ႕ရေသာအခါ “ေဟ့ ေဒၚခင္ၾကည္ ကေတာ့ မင္းလို မဟုတ္ဘူး”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမိသည္။“ေဟ့ သူကသူ ငါက ငါကြ”ဟု ဆိုကာ ေမာင္သိန္းလွ သည္ သူတစ္ပါး ထံမွ အႏိုင္က်င့္၍ စီးလာေသာ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္သြား ေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ ေရာက္လာ သည္မွ သံုးလမွ် မကေတာ့ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အလုပ္က ပူျပင္း လွေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ မဆံုစည္း ႏိုင္ပါ။ ဆံုစည္းရန္ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွ် မရွိေသးပါ။ ဆံုစည္းမည့္ ဆံုစည္း ျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ႏႈတ္ဆက္ ေတာ့မည့္ပံု ကဲ့သို႔ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ၍ ရပ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ႐ႈသိုးသိုးႏွင့္ လွည့္ထြက္ သြားပါသည္။

“လက္တိုဂ်င္ အမိႏို႔ႏွင့္ မျခား” ဟူေသာ ေၾကာ္ျငာ စကား ကဲ့သို႔ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီႏွင့္ မျခားေခ်။ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီ ေနာက္ေက်ာ၀ယ္ တက္တင္း ထုိးထာေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိသည္။ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္အက်ႌ ေနာက္ေက်ာ ၌လည္း တက္တင္း မထိုးဘဲႏွင့္ သယံဇာတ ေပါက္ေနေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိေလသည္။ စင္စစ္ သခင္ႏု၏ ဇာေပါက္မ်ား သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေပါက္မ်ားထက္ ၿမိဳင္ပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကုကၠိဳင္းလမ္းရွိ သခင္ႏု ေနေသာ အိမ္ေနာက္ေဖး၀ယ္ ရခိုင္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဦးညိဳထြန္း (ယခင္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ယခု ေရဒီယိုျပင္ဆရာ) ၏ တဲကို အေမြခံယူကာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သဘာ၀ခ်င္း မတူေသာ ဦးဉာဏ ႏွင့္ ကိုမ်ဳိးမင္းတို႔ကို အေဖာ္ျပဳကာ ေန႔အခ်ိန္တြင္ ေန၍ ညအခ်ိန္တြင္ ဗံုးခိုက်င္း ထဲ၌ အိပ္ခဲ့ ရပါသည္။

မေရာက္သြားေသာစာ

၁၉၄၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၊ ရန္ကုန္မွ သရက္ဧရိယာ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထြက္ခြာေသာ အခါတြင္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ဓားစာခံ အျဖစ္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ထံ ေရးသားခဲ့ေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္နွာတြင္ ကမန္းကတန္း ေရးျခစ္ရေသာေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းေရးထားသည့္ အတိုင္း ေပးပို႔လိုက္သည္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရးလက္သား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္ရွိလိုက္ပါသည္။ ယင္းစာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆက္သား တစ္ေယာက္ကို ေပး၍ ေစလႊတ္လိုက္သည္ ဟု အဆိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စာမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ထံ မေရာက္ခဲ့။ စာေပဗိမာန္အသင္းမွ ဦးထင္ၾကီးတို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ရန္ကုန္၊ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးဌာန ျပတိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ပါရွိသည္။

တင္ရွိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရး ဓာတ္ပံုတြင္ အလယ္ပိုင္းမွ စာသား အခ်ိဳ႕ ျပတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းျပတ္ေနေသာ စာသားကို Dr. Maung Maung ၏ Aung San of Burma ကို ကိုးကား၍ က်ေနာ္ ထည့္သြင္းထားသည္။

ေဇယ်
………………………………………

ဗမာ့ ေအာင္ဆန္း ( ၃ )

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ ) မွ အဆက္ –

ျမန္မာျပည္ တြင္းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္တကြ ဂ်ပန္ ဧကရာဇ္ ဘုရင္ မင္းျမတ္ ၏ တပ္မေတာ္ သည္ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ ဟု ဂုဏ္ ဟိတ္ ေတဇာ ထြန္းေျပာင္ စြာေသာ ဗမာ့ ရင္ႏွစ္ သားရတနာ တို႔ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ေဇယ် တို႔ ခ်ၾကကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ လက်္ာ တို႔ ႏွက္ၾက ကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ ေက်ာ္ေဇာ တို႔ ေဆာ္ၾက ကုန္၏။ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သား တို႔ကား ၾကားထဲက အေခ်ာင္ အတီး ခံရသည့္ အႀကိမ္ ေပါင္းမွာ မေရ မတြက္ ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း က ဂ်ပန္ စစ္ဦးစီး ဌာနခ်ဳပ္ အား ေတာင္းဆို၏။ ထုိ ေတာင္းဆိုခ်က္ မွာ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔က ဦးစီး ေခါင္းေဆာင္ ျပဳ ၍ ဗမာျပည္ တြင္ ေက်းရြာ နယ္ပယ္ သို႔ သိမ္းပိုက္ေရး ကို စီမံရန္ ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ ေတာင္းဆို လိုက္သည္ ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဂ်ပန္ အသိုက္ အ၀န္း မွာ ရာဇမာန္ ရွ ေလေတာ့သည္။

ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ

ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ဤေဆာင္းပါးကို ဦးပုကေလး ေရးသည္။ ေဆာင္းပါး ဟုပင္ ဆိုရေသာ္လည္း ပင္လံု ညီလာခံႏွင့္ တကြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မကြယ္လြန္မီ လပိုင္း အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း ေတာင္တန္း ေျမျပန္႔ တစ္ခြင္ လွည့္လည္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ရမႈမ်ား ႏွင့္ ျမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမအေရွ႕တြင္ ေနာက္ဆံုး ေဟာေျပာခဲ့ေသာ တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး မိန္႔ခြန္းမ်ားကို သမိုင္း မွတ္တမ္းသဖြယ္ တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုမ်ား ျဖည့္စြက္ထားပါသည္။ ၎အျပင္ ဤေဆာင္းပါး မွတ္တမ္း အတြင္းပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေျပာစကား အသံဖိုင္မ်ားကို လိုလားခဲ့ပါလ်င္ ဤလင့္ခ္မွ သြားေရာက္ ေဒါင္းလုပ္ရယူႏိုင္ပါသည္။ က်ေနာ့တြင္ အျပည့္အစံုေတာ့ မရွိေသးပါ။ လိုအပ္ေနပါလိမ့္မည္။

ေဇယ်

…………

ကရင္နီ နယ္သူနယ္သား တို႔သည္ ဂ်ပန္ကို အျပင္းအထန္ ေတာ္လွန္ ခဲ့ရပါလ်က္ အဂၤလိပ္တို႔ ျပန္ေရာက္ လာေသာအခါ စားေရးရိကၡာ လံုေလာက္ ေအာင္ မရ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေနၾကရျခင္း၊ ေျပာသလို မဟုတ္ အလုပ္က်ေတာ့ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနျခင္း မ်ားေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ တို႔ အေပၚ၌ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾက၏။ သခင္ႏု တို႔ လူသိုက္ ဆိုက္ေရာက္သြား ၾကေသာအခါ ထိုသို႔ စိတ္ သေဘာထားမ်ား ျဖစ္ေပၚ ေနေၾကာင္း သိရွိၾကသျဖင့္ ကရင္နီ သမ၀ါယမ အသင္း႐ံု တြင္ လူထု အစည္းအေ၀း က်င္းပ ေဟာေျပာၾက၏။

သခင္ႏုက ေတာင္တန္း နယ္မ်ား အေပၚ၌ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးက မည္ကဲ့သို႔ သေဘာထားပံု၊ ဗမာျပည္ ႏွင့္ ေတာင္တန္းနယ္မ်ား ပူးေပါင္းပါက မည္ကဲ့သို႔ အက်ဳိးမ်ား မည့္ ပံုမ်ား ကို ရွင္းျပၿပီး လွ်င္ “ႏွစ္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ မွ် အဂၤလိပ္က ခင္ဗ်ားတို႔ အေပၚမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ လာတာ ဘယ္ေလာက္ ေစတနာ ေကာင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိး ခံစားခြင့္ ရၾကတယ္” ဆုိတာကို ေမာ္ခ်ီ မိုင္းႀကီးက သက္ေသခံ လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ ဒီ ေမာ္ခ်ီ မုိင္းႀကီးဟာ ကမၻာေပၚရွိ သတၱဳတြင္း အားလံုးႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ (၃၅) ရာခိုင္ႏႈန္းမွ် ထြက္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာ အတြင္းရွိ သတၱဳတြင္း အားလံုးႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္း မွ် ထြက္တယ္။ ထုိမွ်ေလာက္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ထြက္ပါလ်က္ ခင္ဗ်ားတို႔ နယ္သူ နယ္သား ေတြ မွာေတာ့ ထမင္း ၀ေအာင္ မစားရဘူး။ ငတ္ ေနၾကရတယ္။ ယခု အတိုင္းသာ သြားေနလွ်င္ ခင္ဗ်ားတို႔ အေျခဟာ ပိုဆိုးဖို႔ သာ ရွိတယ္” စသျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕သမား ဓနရွင္ ၀ါဒ၏ ဆိုးရြားပံု မ်ားကိုလည္း ျပတ္ျပတ္ သားသားႀကီး ေဟာ၏။

မန္းဘခိုင္ ကလည္း “မိမိတို႔ ေျမညီ ကရင္မ်ားဟာ ဗမာမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူမည့္ အေၾကာင္း၊ ေတာင္တန္းနယ္မ်ား၊ ဗမာျပည္ႏွင့္ ပူးေပါင္းဖို႔ အေရးႀကီး လာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း” မ်ားကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္းႀကီး ေဟာ၏။ ကရင္နီ အမ်ဳိးသား တို႔သည္လည္း မၾကားစဖူး ထူးျခားသည့္ တရားမ်ားကို ၾကားရသည့္ အတြက္ အထူး ႏွစ္သက္ အားရၾက၏။ ခ်ီးက်ဴးၾက၏။ အထူး အားျဖင့္ ပေဒါင္း ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ထုိင္တဟန္ (ယခု မိုးၿဗဲနယ္ ေစာ္ဘြား တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အမတ္) ေဘာလခဲ – ၾကက္ဘိုးႀကီး ႏွင့္ ကႏၲာရ၀တီ နယ္ရွင္မ်ား၊ ေစာျမေလး စေသာ ကရင္နီနယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ သခင္ႏုတို႔ ႏုိင္ငံေရးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ေဆြးေႏြးၾကရ၏။

ကရင္နီနယ္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးျခင္း ေဘးကို ကယ္ဆယ္ရန္ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ဆန္အိတ္ (၅၀၀) ႏွင့္ ဆားတစ္တြဲ လွဴဒါန္းမည္ ကတိေပး လိုက္ေသာအခါ အထူး ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ၾက၏။ ကတိ ျပဳခဲ့သည့္ အတိုင္းလည္း ဆန္အိတ္ (၅၀၀) ႏွင့္ ဆားမ်ားကို လွဴဒါန္းခဲ့၏။ သခင္ႏုတို႔သည္ လြယ္ေကာ္မွ အျပန္ ဘန္းရင္ေစာ္ဘြား ေဟာ္တြင္ လူထု တရားပြဲ ေဟာၿပီးေနာက္ ပင္လံု ညီလာခံသို႔ ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားၾက၏။

သခင္ႏုတို႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ခဲ့ရေသာ ကရင္နီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လည္း မိမိတို႔အား ဖိတ္ၾကား သြားသည့္ အတိုင္း ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းလာၾက သျဖင့္ ဖဆပလ လူႀကီးမ်ားက မိတ္ဆက္ပြဲ က်င္းပ ေဆြးေႏြး ၾကသည့္ အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္လည္း အထူး အေရး ယူလ်က္ ဗမာျပည္ႏွင့္ ကရင္နီနယ္ ပူးေပါင္းေရး သေဘာတရားမ်ား ကို ရွင္းလင္း ေျပာျပရာ အထူး ေက်နပ္ၾက၏။

(၁၉၄၆) ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ အတြင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လြယ္ေကာ္သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး အဆိုပါ ကရင္နီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြး ရျပန္သည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား အတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ ၾကရန္ သေဘာတူ ခဲ့ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္း (၁၉၄၇) ခု၊ ဧၿပီလ အတြင္းက ေမၿမိဳ႕တြင္ စံုစမ္း စစ္ေမးေသာ ေတာင္တန္းနယ္ စံုစမ္းေရး ေကာ္မတီ ေရွ႕ေမွာက္ တြင္ ကရင္နီ နယ္ ႏွင့္ မိုးၿဗဲနယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သည္ ကရင္နီနယ္ သည္ ဗမာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပည္ေထာင္စု သို႔ ပါ၀င္ လ်က္ တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သို႔ ကိုယ္စားလွယ္ ေစလႊတ္ရန္ သေဘာတူေၾကာင္း အစစ္ခံ ခဲ့ၾကသည္။

ေသြးခြဲစနစ္ ထပ္၍ ညစ္

ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ က်င္းပသည့္ ဗမာျပည္ တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းႀကီး နီးကပ္ လာေသာအခါ နယ္ခ်ဲ႕သမား တို႔၏ ေသြးခြဲမႈ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ေပၚ လာပံုကား ကရင္နီနယ္သည္ အင္ဒီပင္းဒင္းနယ္ ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္တို႔ ထံမွ ေငြေခ်းၿပီး ျပန္လည္ ထူေထာင္ ႏိုင္သည္။ ဗမာျပည္ အဆင့္အတန္း ထက္ ျမင့္သည္။ ကိုယ့္ေကာင္စီ ႏွင့္ ကိုယ္ လုပ္ႏိုင္သည္။ စသည္ျဖင့္ ေျခထိုးမႈမ်ား ၀င္႐ႈပ္ လာသည့္ အတြက္ တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ သို႔တက္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ လာၾကေသာ ဦးဘီႏွင့္ ေစာထိမ္ တို႔သည္ ေျခထိုးမႈ တိမ္သလာ ေအာက္သို႔ ၀င္ေရာက္ ဖံုးကြယ္ သြားေလေတာ့၏။