Letters from Osho ~ 5

ေနမင္းအေရာင္ရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈဟာ ျပာလြင္တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ျဖန္႔က်က္ေနရာယူေနၾကပါၿပီ။

ႏို႔ေပမယ့္ ေလႏုေအးဟာ အခုထိ ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ ရွိတုန္း။ ျမက္ခင္းႏုေလးေတြရဲ႕ အဖ်ားအနားေတြ ဆီက ႏွင္းမႈန္ဝတ္စေလးေတြ ကလည္း ေအးေအးျမျမ ခိုႏြဲ႕ေနတုန္း ရွိပါေသးရဲ႕။ ခင္ဗ်ား ဂရုထား ၾကည့္မိရင္ ပန္းဝတ္လႊာေလး ေတြ ေပၚမွာ ႏွင္းမႈန္စေလးေတြ ျမင္ရလိမ့္ဦးမယ္။ ညဟာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ ဆိုေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ရင္ေငြ႕ကို အခုထိ ေပးထားႏိုင္စြမ္း ရွိတာ ခင္ဗ်ား ခံစားမိပါလိမ့္ဦးမယ္။

အနီးက တြန္က်ဴးလိုက္တဲ့ ဥေဒါင္းငွက္ငယ္ အသံေလး ၾကားရလား။ သူ႔ဟန္ပန္ဟာ အေဝးက ဥေဒါင္းငွက္ေတြ ဆီ အေမးပုစၦာျပဳေနသလိုလို ရွိတယ္။ ေလေျပေအး အေဝွ႕မွာ သီေႂကြးေနတဲ့ ေက်းငွက္တို႔ရဲ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းသံသာေတြနဲ႔ အတူ ရြက္ႏုရြက္လွေတြကလည္း လႈပ္ခတ္ကခုန္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီမနက္ခင္းဟာ အရာရာကို မွတ္ေက်ာက္တင္ေနၾကတယ္။ သင္ျမင္ရဲ႕လား မိတ္ေဆြ။ ေန႔တစ္ေန႔ဟာ သူ အရုဏ္ တက္လာခဲ့ၿပီလို႔ ကမၻာေျမကို အံ့ဩဘနန္း ေႂကြးေၾကာ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။