ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၄ )

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၃ ) မွ အဆက္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံ သည္ အိမ္ေထာင္ ေရး သုခကို ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာစြာ ရွိၾကျခင္း သည္ပင္လွ်င္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အတြက္ အေထာက္ အပံ့ ျဖစ္ေစသည္ ကို ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ ဦးအား ေတြ႕လိုက္ ရသည့္ ခဏ၌ ပင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အကဲျဖတ္ မိပါသည္။

ေဒၚခင္ၾကည္သည္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အလုပ္ခြင္ ကို ပိုင္သည္။ သို႔ ေသာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အလုပ္ခြင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ေဒၚခင္ၾကည္၏ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံကား မိမိတို႔ ဆိုင္သာ ဆိုင္ေသာ္လည္း မပိုင္ေသာ အေရးတြင္ ၀င္၍ မစြက္ၾကေခ်။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္ထိုက္ေသာ အဂၤါရပ္တြင္ ဤအခ်က္သည္ သာမည ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ အေရး အႀကီးဆံုးေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို မပိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ တစ္ဦးၿပီး တစ္ဦး က်ဆံုးလ်က္ ရွိသည္ကို မ်က္ေမွာက္ ရာဇ၀င္က သက္ေသ ခံေနသည္။

ရန္ကုန္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္စတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ သတင္းကို ေထာက္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး အကဲကို ခတ္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေသာ အေျဖ ထြက္လာသည္ တြင္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္သက္ လာသည္။ သို႔ႏွင့္ ေမာင္သိန္းလွကို ရန္ကုန္၌ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ႕ရေသာအခါ “ေဟ့ ေဒၚခင္ၾကည္ ကေတာ့ မင္းလို မဟုတ္ဘူး”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမိသည္။“ေဟ့ သူကသူ ငါက ငါကြ”ဟု ဆိုကာ ေမာင္သိန္းလွ သည္ သူတစ္ပါး ထံမွ အႏိုင္က်င့္၍ စီးလာေသာ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္သြား ေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ ေရာက္လာ သည္မွ သံုးလမွ် မကေတာ့ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အလုပ္က ပူျပင္း လွေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ မဆံုစည္း ႏိုင္ပါ။ ဆံုစည္းရန္ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွ် မရွိေသးပါ။ ဆံုစည္းမည့္ ဆံုစည္း ျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ႏႈတ္ဆက္ ေတာ့မည့္ပံု ကဲ့သို႔ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ၍ ရပ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ႐ႈသိုးသိုးႏွင့္ လွည့္ထြက္ သြားပါသည္။

“လက္တိုဂ်င္ အမိႏို႔ႏွင့္ မျခား” ဟူေသာ ေၾကာ္ျငာ စကား ကဲ့သို႔ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီႏွင့္ မျခားေခ်။ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီ ေနာက္ေက်ာ၀ယ္ တက္တင္း ထုိးထာေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိသည္။ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္အက်ႌ ေနာက္ေက်ာ ၌လည္း တက္တင္း မထိုးဘဲႏွင့္ သယံဇာတ ေပါက္ေနေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိေလသည္။ စင္စစ္ သခင္ႏု၏ ဇာေပါက္မ်ား သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေပါက္မ်ားထက္ ၿမိဳင္ပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကုကၠိဳင္းလမ္းရွိ သခင္ႏု ေနေသာ အိမ္ေနာက္ေဖး၀ယ္ ရခိုင္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဦးညိဳထြန္း (ယခင္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ယခု ေရဒီယိုျပင္ဆရာ) ၏ တဲကို အေမြခံယူကာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သဘာ၀ခ်င္း မတူေသာ ဦးဉာဏ ႏွင့္ ကိုမ်ဳိးမင္းတို႔ကို အေဖာ္ျပဳကာ ေန႔အခ်ိန္တြင္ ေန၍ ညအခ်ိန္တြင္ ဗံုးခိုက်င္း ထဲ၌ အိပ္ခဲ့ ရပါသည္။

ဘြိဳင္းေကာက္ ဋီကာ ( Download )

DOWNLOAD
HOTFILE
MEGAUPLOAD
RAPIDSHARE

မေန႔က “ယူနီဘာစီတီ ေလးခ်ိဳး” ( https://zayya.wordpress.com/2011/06/08/uni/ ) ၌ အေၾကာင္းကို ေမးထားျခင္းေၾကာင့္ အေျဖကို တင္ရွိပါသည္။ ယင္းေလးခ်ိဳးမွာ ဘြိဳင္းေကာက္ ဋီကာ ၊ ပထမအၾကိမ္ထုတ္ ၊ စာမ်က္နွာ ( PDF – page – 288 ) တြင္ ပါရွိသည္။ အဘယ္အေၾကာင္း ျဖင့္ ယင္း ေလးခ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ဟူသည္ကို ေျဖဆိုရန္မွာ အက်ယ္ အေနျဖင့္ ဘြိဳင္းေကာက္ဋီကာ တစ္ေစာင္လံုး ရွဳၾကည့္ပါက ပိုမို အက်ိဳးမ်ား ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ Upload တင္လိုက္ပါသည္။ အဆင္ေျပရာ လင့္ခ္မွ ေဒါင္းယူႏိုင္သည္။

ယူနီဘာစီတီ – ဘြဲ႕ – ေလးခ်ိဳး

(၁) “ဘြိဳင္းေကာက္”အျဖစ္မ်ာ၊ ေမတၱာ အထယ္ မေသးေသာ္ လဲ့၊ “မိႈင္း”တစ္ေယာက္ မစၥတာ – ခ်စ္ရာ မမယ္ ေသးႏိုင္ဘု၊ သစၥာ တကယ္ ေသြးေတြ ဟဲ့လို႔။ ေတြးနဲ႔ ေနာင္ဘို႔ အလို။ အိုကြယ့္ ေခတၱရာနယ္ တေၾကး ဆီက၊ ေမးရဲ႕ ေမာင္တို႔ကို။

(၂) ေၾသာ္ ေ၀းခရီးက ေပမဲ့၊ အေရးႀကီး လွ်င္ျဖင့္၊ ေသြးနီရာ ပါစၿမဲ ေပမို႔၊ ဆရာလဲကြာ၊ ပထမ အရင္- ကနဦး ဆီက၊ ျမန္မာ တစ္ခြင္မွာ- သမတရွင္ ဘုရင္ မလူးခင္ပ။“ထ”ဆင္ထူး ကို၊ တျမည္ျမည္ သင္ခဲ့သမို႔၊ “ထီ”မထင္ ေက်ာင္းေတာ္သား ေတြရဲ႕၊ အမည္ အစဥ္မွာ-ေခါင္း အေပၚဖ်ား တြင္မွ မင္း႐ို႕ ဆရာကို စာရင္းတို႔ကာ ထားလိုက္ၾက ေပေတာ့၊ ေၾသာ္ ဘုရား သိၾကားေတြ မ – လို႔မို႔၊ အမ်ား ေ၀ေနယ် တို႔ဘို႔ အေရွ သမယ “ပေ၀” သေရ ေခတ္ဆီက၊ ေရႊ-ေငြ ျဖစ္သူ “ဆရာေအာင္”ရဲ႕ ျပင္၊ ျမန္မာေဘာင္ ေပါကၠံတိုင္း တြင္မွ၊ သမုိင္း တစ္ေစာင္ သစ္ခဲ့တဲ့၊ အဇၨေဂါနာ၊ ဆရာ ရွင္မထီး တို႔ လိုပ၊ ျဖစ္ၾက ေသာအခါ၊ တာ အ၀င္မွာ ၿပီးေစဖို႔၊ ခရီးသယ္ ေရာက္ရာ ႀကိဳခဲ့တယ္၊ အမ်ဳိးအတြက္ သဒၶါတရ ကိုယ္ပါေနာ္ကြယ္၊ မ်ဳိးမ်ဳိး မ်က္မ်က္၊ အက်ဳိးနက္ ေစဖို႔၊ ထုိးရက္ပါကို။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ )

ဤေနရာ မွ အဆက္ –

သို႔ပါ လ်က္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို အစီရင္ခံစာ ထဲ၌ မေတြ႕ရေခ်။ ယင္းသို႔ မေတြ႕ရျခင္း မွာ မဆန္းပါ။ အေၾကာင္း မူကား ေအာင္ဆန္း ေဖာမိုဆာ သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ ပါးစပ္ သတင္း သည္ ရခိုင္ျပည္ ၌ ေခ်ာင္က် လွေသာ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ သို႔ ေရာက္လာ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အေနာက္ႏိုင္ငံ စစ္သတင္း တို႔သည္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ကို ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ယူသည္။

(၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ ပါးလ္ဟာဘာ ကို ဗံုးက်၍ (၁၂) နာရီ ခန္႔မွ် အၾကာ တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခြင့္ရ ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကို အျခားသူ တစ္ဦးအား ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာစြာ ႏွင့္ လႊဲေပး ခဲ့ေလသည္။ (၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႔ မွ (၂၆) ရက္ေန႔ အထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သားအမိ သားအဖ တစ္ေတြ ေတာင္ကုတ္ မွ ပန္းေတာင္း သို႔ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ညတြင္ ေရေပၚႀကီး ၌ စခန္း ခ်သည္။ ထုိစခန္း ေရာက္လွ်င္ပင္ အိပ္ရာ ေပၚသို႔ ပစ္လွဲ လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ငိုက္ေလာက္ အိပ္ေမာက် သြားစဥ္ အိပ္မက္ ထဲတြင္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အသံမွာ ရခိုင္ ႐ိုးမ ေတာင္တန္း တစ္ခုလံုး ဟိန္းသြား ပါသည္။

အခ်ိန္မွာ ည (၉) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိဦးမည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲတြင္ ထံုးစံ အတိုင္း ဆိုလွ်င္ သမင္က ေဟာက္၍ ေခ် (ဂ်ီ) က ေတာက္သံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ ဆင္အုပ္မ်ား ၀ါးပိုး၀ါး ကို စားသည့္ အသံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ က်ားဟိန္းသံ ကို ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ “ရဲေဘာ္တို႔”ဟူေသာ အသံသည္ ပဲ့တင္သံ ထပ္သြားသည္။ ၾကက္သီး ေမြးညင္းကို ထေစသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အိပ္ရာမွ ေငါက္ကနဲ ထလိုက္သည္။ ဘာသံပါလိမ့္။ ခ်ယ္ရီပန္း ပြင့္ရာ ေဒသမွ ျဖစ္ေသာ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွ အသံလႊင့္ လိုက္သည့္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံ ထၾကေလာ့ ႂကြၾက ေလာ့ ခ်ၾကေလာ့။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲ၌ ေရဒီယို ကို အစြမ္းကုန္ အသံဖြင့္ ထားသည္။ ေရဒီယို ဖြင့္သူ မွာ ပီဒဗလ်ဴဒီ ဌာန ဟု ေခၚေသာ ျပည္သူ႕ လုပ္ငန္း ဌာနမွ အိုဗာဆီယာ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီး ထဲတြင္ ၿဗိတိသွ် ဥေရာပ စက္ကြင္း မွာ တဒဂၤ မွ် လြတ္ေသာ ေနရာကို က်က်နန ေရြးခ်ယ္ ၍ ေတာ္လွန္ေရး တရား တို႔ကို အားရ ပါးရ နာသူ မွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စက္ ယႏၲရား ထဲမွ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူ တစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူမို႔ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဟု မထင္ ပါႏွင့္။ သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ၾကည့္ပါ။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၁ )

ျပီးခဲ့သည့္ ၁၅.၅.၂၀၁၁ ထုတ္ ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ( ၁ ) အမွတ္ ( ၅၂ ) တြင္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပ ပါရွိလာေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ အပတ္စဥ္ အပိုင္းလိုက္ ခြဲျပီး ထုတ္ေဝလ်က္ ရွိသည္။ က်ေနာ္က ယင္းမွ တဆင့္ အြန္လိုင္း မ်က္နွာစာ ေပၚသို႔ ကူးယူ တင္ရွိထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တတ္ႏိုင္သေရြ႕လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ သည္မ်ား စုစည္း တင္ရွိသြားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ေဇယ်

……………………………………..

ေမာင္ထင္၏ ဗမာ့ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ငယ္ေပါင္း မဟုတ္။ ႀကီးေဖာ္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသီးအျခား ႀကီးျပင္း လာခဲ့ၾကသည္။ သူ၏ ေရေျမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရေျမ တို႔ကား တျခားစီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ ေမြးဖြားရာ ေဒသ တစ္ခြင္ကို ေျမလတ္ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာက္သား မ်ားအဖို႔ နတ္ေမာက္ သည္လည္း အညာ ပင္ျဖစ္၏။ အညာ ေဒသ၏ ပထ၀ီ သြင္ျပင္ အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ ေတာ၊ ေတာင္၊စိမ့္၊ စမ္း၊ ၿမိဳင္၊ လွ်ဳိ စသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကမွာ ထူးဆန္း ေထြလ်ာ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ခန္႔မွန္းမိ၏။ အေၾကာင္းေသာ္ မူကား ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားရာ ေအာက္အရပ္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသ ဟူသည္မွာ ပင္လယ္၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ လမုပင္၊ လတာျပင္ တို႔ႏွင့္သာ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း ကို တန္ဆာ ဆင္ထား ေလရာ မည္သည့္ အရပ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကႀကီးသည္ စိမ္းလဲ့ေသာ ေတာတန္းတည္း ဟူေသာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ တစ္ခု ေပၚ၌ အုပ္၍ ေနေသာ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္၍ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္မွ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္းႏွင့္ ေျမႀကီးမွ ေတာတန္း ကေလးတို႔ ႏွစ္ဦးသား ဆံုမိၾကသည့္ ပံုပမာလို သူ၏ ဘ၀ သံသရာ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ သံသရာ တို႔သည္ (၁၉၃၂) ခုႏွစ္ တစ္၀ိုက္ ဆီေလာက္က တကၠသိုလ္ သမဂၢ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ ၌ ဖူးစာ ဆံုစည္း မိၾကေလသည္။ ယင္းသို႔လွ်င္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွ ေက်ာင္းသားႀကီး အရြယ္သို႔ ေရာက္ၾကမွပင္ အေဆြ ခင္ပြန္း ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးသားကို ႀကီးေဖာ္ ဟူ၍ ေခၚႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး ခင္မင္ ရင္းႏွီး လာေလေလ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး ၿမံဳေစ့ေစ့ ႏုိင္ေလေလ ျဖစ္၍ တစ္ခါတရံ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က ပင္လွ်င္ သူ၏ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ဟုတ္ပါေလစ ဟု သံသယ ျဖစ္မိသည္။

ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အတြင္းေရး – ( သခင္တင္ဦး )

ေရွးမီ ေနာက္မီ ႏိုင္ငံေရး သမား စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ သခင္ တင္ဦး သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းခဲ့ရာ –

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္မိ သေလာက္ ဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တုန္း ကေတာ့ အဘ မပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက အဘတို႔က ရန္ကုန္မွာ ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းျပည္ကို တစ္တိုင္းျပည္လံုး စည္း႐ံုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား။ အဲ့လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ စည္း႐ံုးဖို႔ အတြက္ ေပၚလာတယ္။ ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေရွးေရွးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း နဲ႔ ေရွ႕ေရး ျမင္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴး စရာ ေကာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းပါ။

ဒီ့ျပင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တုန္းက အခုလို တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး သူမ်ား လက္ေအာက္ ကေန ၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ဖို႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ မပါခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထက္ ေရာက္ေတာ့မွ တစ္တိုင္းျပည္လံုး အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကၽြန္ ျဖစ္ေနတာကို ကယ္တင္ဖို႔ ေပၚလာတယ္။ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး လူမ်ဳိးစုေတြ ကြဲၿပီးေတာ့ ေနတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အကုန္လံုးကို ညီၫြတ္ေအာင္ လိုက္ၿပီး စည္း႐ံုးႏိုင္တာ သိပ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတယ္။ သူ႕ အသက္အရြယ္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက အဲ့ဒီတုန္းက အသက္ (၃၀) ေက်ာ္ အရြယ္ပဲ ရွိေသးတာ။ အဲဒီအရြယ္ နဲ႔ တစ္တုိင္းျပည္လံုး မွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြ အားလံုးကုိ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အကုန္လံုး ညီၫြတ္ေအာင္ လုပ္တာ တကယ္ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းတယ္။ အဲ့လို ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း လုပ္ေနတုန္းကုိ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ျပည္ေထာင္စုသား ေတြကို အကုန္ လံုးခြဲ ထုတ္ဖို႔ အတြက္ ေနာက္က လုိက္ၿပီး ေႏွာင့္ ယွက္ေသးတယ္။