Oh! God.

ဘုရားသခင္ သည္ ေန႔လည္း ျဖစ္သည္။ ညလည္း ျဖစ္သည္။
ေဆာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ေႏြလည္း ျဖစ္သည္။
စစ္မက္ လည္း ျဖစ္သည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ျဖစ္သည္။
ျခိဳးျခံျခင္း လည္း ျဖစ္သည္။ အလိုရမၼက္ ရွိျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ပင္လယ္ေရသည္ တစ္ခ်ိန္တည္း တြင္ပင္ ၾကည္လင္လ်က္ ႏွင့္ ေနာက္က်ိ၏။
ငါး သတၱဝါတို႔ အတြက္ ေသာက္သံုး ေစႏိုင္၍ က်န္းမာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ႏိုင္သကဲ့သို႔
လူတို႔ အတြက္ ေသာက္သံုး မရႏိုင္ေအာင္ျပဳ၍ မရဏကို ဖန္တီးေပးတတ္၏။

ေန႔ႏွင့္ည၏ သဘာဝကား ဧက၊ တစ္ခုတည္းသာ တည္း။
အထက္တက္ျခင္း၊ ေအာက္နိမ့္ျခင္းတို႔သည္လည္း တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ခုတည္းသာတည္း။

အိပ္ေပ်ာ္သူမ်ား သည္ ( တစ္နည္းအားျဖင့္ ) ႏိုးၾကား ေနၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္၍
ေလာကဓာတ္ အတြင္း ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။

စက္ဝိုင္းတစ္ခု ကဲ့သို႔ပင္
အစ နွင့္ အဆံုးသည္ ထပ္တူညီ ေနၾကရ၏။

Heraclitus
The Hidden Harmony

Then God said, “Let us make man in our image, in our likeness, and let them rule over the fish of the sea and the birds of the air, over the livestock, over all the earth, and over all the creatures that move along the ground.” So God created man in his own image, in the image of God he created him; male and female he created them.

ဘုရားသခင္ ( God ) ဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ ကို ပုဂၢိဳလ္ တစ္စံုတစ္ဦး အျဖစ္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လူေတြ အျမဲတေစ ယူဆ တတ္ၾကလြန္းလို႔ – ကမၻာမွာ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ၾကံဳေနရတယ္။ ဘုရားသခင္ အေျချပဳ -ဘာသာ တရား ေလ့လာတဲ့ Theology ဘာသာရပ္ ကေန– ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာ ထုတ္ေပးလိုက္သမ်ွ ေမးခြန္းပုစၦာ ျပႆနာေတြ အားလံုးဟာ– အဲ့ဒီ အသံုးမက်တဲ့ သင္ခန္းစာ ေတြ ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ အရင္းအျမစ္က – ဘုရားသခင္ကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အျဖစ္ မွတ္ယူ ေနလို႔ပဲ။

ဘုရားသခင္ဟာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး မဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ ႏိုင္ဘူး။ – ဒီအခ်က္ကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း ျမင္သာ ႏိုင္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ ဥပမာ ေျပာၾကည့္ မယ္။ ဂ်ဴး၊ ခရစ္ယာန္၊ မိုဟာမက္ဒင္ စတဲ့ ဘာသာဝင္ ေတြ အျဖစ္ ၾကီးျပင္း လာသူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ဘုရားသခင္ ကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အျဖစ္ ခံယူ ထားတတ္ ၾကတယ္။ ခံယူ ထားတတ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဘုရားသခင္ ဆိုတာ ပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းတယ္။ လူပံုစံ အျဖစ္၊ ပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္ ဘုရားသခင္ကို ေတြးထင္ ၾကမယ့္ အျမင္ဟာ တကယ္က – အတၱ ဗဟုိျပဳတဲ့ အျမင္၊ လူသား ဗဟုိျပဳတဲ့ အျမင္ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼာက်မ္းစာ မွာ -“ဘုရားသခင္ဟာ သူနဲ႔ ပံုစံတူ အျဖစ္ လူသားကို ဖန္ဆင္းတယ္” လို႔ ေဖာ္ျပထားတာ ရွိတယ္။ ႏို႕ေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ေျပာင္းျပန္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူေတြ ကသာ သူတို႔နဲ႔ ပံုစံတူ အျဖစ္ ဘုရားသခင္ ကို ဖန္တီး ေနၾကတယ္။ လူေတြ ဆိုတာ ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပား ေနတယ္ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကမၻာမွာ ဘုရားသခင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး -အေျမာက္ အျမား ေပၚေပါက္ လာရေတာ့တယ္။

စစ္ႏွင့္ စစ္ျပင္ဆင္ေရး ကာလ : Osho

ေမးတဲ့သူကလည္း ေမးခဲ့တယ္။

ေမး။ ။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးသြားေတာ့ ကမၻာၾကီးမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္ရလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ ဘာလုပ္ေနမယ္ လို႔ ဆရာ ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားၾကီး ( ၂ ) ခု တည္ရွိတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သိထားျပီး ျဖစ္တဲ့ ( ၁ ) စစ္ပြဲကာလ နဲ႔ ( ၂ ) ျငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ က်ေနာ္တို႔ ေခၚတြင္တဲ့ ကာလ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ မေကာင္းမႈကို ဖံုးကြယ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ စကားလံုး တစ္ခုပဲ ။ သူ႔ရဲ႕ မူလဇာတ္ သရုပ္အမွန္က ေနာက္တစ္ၾကိမ္ “စစ္ပြဲ” တစ္ခု ျဖစ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္း ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုလံုးမွာ အဓိကက အဲ့ဒီ အျခင္းအရာ ( ၂ ) ခုပဲ ပါဝင္တယ္။ စစ္ပြဲ နဲ႔ စစ္ပြဲ ျဖစ္ဖို႔ရာ ျပင္ဆင္ျခင္းပဲ။

Osho

အခု ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့ကို ေမးတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္ရျပီ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ဘာလုပ္ေနမလဲ ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။

ႏိုင္ငံေရး သမားေတြကေတာ့ သူတို႔ လုပ္ေနက် အလုပ္ကိုပဲ ဆက္လုပ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြ ဆိုတာက သေဘာတရား ေတြ၊ မူဝါဒေတြ အကြဲကြဲ အလြဲလြဲ ပိုဖန္တီး ေျဖရွင္းမယ္။ လူထု အံုၾကြျပီး အေျခအေနေတြ မျငိမ္သက္ေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္မယ္။ မတရားမႈေတြ ပိုမ်ားလာေအာင္ ေသြးထိုးလာမယ္။ အဖ်က္စြမ္းအား ပိုေကာင္းမယ့္ လက္နက္ဆန္းေတြ အဆမတန္ ထုတ္မယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ တတိယ ကမၻာစစ္ ကို ဦးတည္ ျပင္ဆင္ေနမယ္။ အဲ့ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ လုပ္မယ့္ အလုပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းနည္းမ်ား ရြဲ႕ရာ က်ေန မလား။

တစ္ခါက သိပၸံပညာရွင္ၾကီး အိုင္းစတိုင္းက ဒီလို အေမးခံရဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားက အဏုျမဴ စြမ္းအားကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ သိပၸံ ပညာရွင္ တစ္ဦး အေနနဲ႔ တတိယ ကမၻာစစ္မွာ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ကို ၾကိဳျပီး ေျပာျပႏိုင္မလား။ တဲ့။

အိုင္းစတိုင္းက မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ စို႔ျပီး ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ “တတိယ ကမၻာစစ္ အေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို မေမးပါနဲ႔။ တတိယ ကမၻာစစ္ အေၾကာင္း က်ေနာ္ ဘာမွ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက စတုတၳကမၻာစစ္ အေၾကာင္း သိခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ ေျပာျပလို႔ ရႏိုင္မယ္”

ရုတ္တရက္ မေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့ အေျဖမ်ိဳးမို႔ ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ သတင္းစာ ဆရာက အံ့အားသင့္ သြားခဲ့တယ္။ ဒီလူၾကီးက တတိယ ကမၻာစစ္ အေၾကာင္းကိုေတာ့ မသိဘူး ေျပာျပီး၊ စတုတၳ ကမၻာစစ္ အေၾကာင္းကိုက်ေတာ့ သိေနျပန္တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဟာလဲေပါ့။ သတင္းစာ ဆရာလည္း စိတ္လႈပ္ရွားျပီး “ ဒါဆိုလည္း ဆရာၾကီးရယ္၊ စတုတၳ ကမၻာစစ္ အေၾကာင္းပဲ က်ေနာ့ကို ေျပာပါ” လို႔ ထပ္ေမးလိုက္တယ္။

အိုင္းစတိုင္းက “တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ စတုတၳ ကမၻာစစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။ အမွန္ကလည္း တတိယ ကမၻာစစ္ဟာ ကမၻာရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စစ္ပြဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီ ေနာက္ဆံုး စစ္ပြဲ အတြက္ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဟာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးကတည္းက ျငိမ္းခ်မ္းေရး တို႔ စစ္ေအးကာလ တို႔ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ သံုးျပီး အၾကီးအက်ယ္ ျပင္ဆင္ေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ၾကံဳေတြ႔ သိရတာေတြထဲမွာ ဒီႏိုင္ငံေရး သမားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ပရိယာယ္ဟာ အက်ည္းတန္ဆံုး အရုပ္ဆိုး ဆံုးပဲ။ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနတဲ့ အေမွာင္ည နဲ႔ တူေနတယ္။ သတိရမိတဲ့ စကားပံုေလး တစ္ခုရွိတယ္။ ညဥ့္ရဲ႕ အေမွာင္ဆံုး ကာလဟာ အရုဏ္က်င္းဖို႔ နီးလာတာ ျဖစ္ပါတယ္ တဲ့။ အဲ့အတိုင္း ျဖစ္ပါ့မလား။ က်ေနာ္ သံသယ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အခု ဝန္းရံပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ပိန္းပိတ္ေနတဲ့ အေမွာင္ထုၾကီးက အရုဏ္တက္ဖို႔ ဆိုတာေကာ ရွိႏိုင္ပါ့မလား။

မေရာက္သြားေသာစာ

၁၉၄၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၊ ရန္ကုန္မွ သရက္ဧရိယာ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထြက္ခြာေသာ အခါတြင္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ဓားစာခံ အျဖစ္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ထံ ေရးသားခဲ့ေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္နွာတြင္ ကမန္းကတန္း ေရးျခစ္ရေသာေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းေရးထားသည့္ အတိုင္း ေပးပို႔လိုက္သည္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရးလက္သား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္ရွိလိုက္ပါသည္။ ယင္းစာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆက္သား တစ္ေယာက္ကို ေပး၍ ေစလႊတ္လိုက္သည္ ဟု အဆိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ စာမွာ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ထံ မေရာက္ခဲ့။ စာေပဗိမာန္အသင္းမွ ဦးထင္ၾကီးတို႔ အဖြဲ႔နွင့္ ရန္ကုန္၊ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးဌာန ျပတိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ပါရွိသည္။

တင္ရွိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မူရင္းလက္ေရး ဓာတ္ပံုတြင္ အလယ္ပိုင္းမွ စာသား အခ်ိဳ႕ ျပတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ယင္းျပတ္ေနေသာ စာသားကို Dr. Maung Maung ၏ Aung San of Burma ကို ကိုးကား၍ က်ေနာ္ ထည့္သြင္းထားသည္။

ေဇယ်
………………………………………

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ )

ဤေနရာ မွ အဆက္ –

သို႔ပါ လ်က္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို အစီရင္ခံစာ ထဲ၌ မေတြ႕ရေခ်။ ယင္းသို႔ မေတြ႕ရျခင္း မွာ မဆန္းပါ။ အေၾကာင္း မူကား ေအာင္ဆန္း ေဖာမိုဆာ သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ ပါးစပ္ သတင္း သည္ ရခိုင္ျပည္ ၌ ေခ်ာင္က် လွေသာ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ သို႔ ေရာက္လာ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အေနာက္ႏိုင္ငံ စစ္သတင္း တို႔သည္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ကို ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ယူသည္။

(၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ ပါးလ္ဟာဘာ ကို ဗံုးက်၍ (၁၂) နာရီ ခန္႔မွ် အၾကာ တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခြင့္ရ ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကို အျခားသူ တစ္ဦးအား ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာစြာ ႏွင့္ လႊဲေပး ခဲ့ေလသည္။ (၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႔ မွ (၂၆) ရက္ေန႔ အထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သားအမိ သားအဖ တစ္ေတြ ေတာင္ကုတ္ မွ ပန္းေတာင္း သို႔ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ညတြင္ ေရေပၚႀကီး ၌ စခန္း ခ်သည္။ ထုိစခန္း ေရာက္လွ်င္ပင္ အိပ္ရာ ေပၚသို႔ ပစ္လွဲ လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ငိုက္ေလာက္ အိပ္ေမာက် သြားစဥ္ အိပ္မက္ ထဲတြင္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အသံမွာ ရခိုင္ ႐ိုးမ ေတာင္တန္း တစ္ခုလံုး ဟိန္းသြား ပါသည္။

အခ်ိန္မွာ ည (၉) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိဦးမည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲတြင္ ထံုးစံ အတိုင္း ဆိုလွ်င္ သမင္က ေဟာက္၍ ေခ် (ဂ်ီ) က ေတာက္သံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ ဆင္အုပ္မ်ား ၀ါးပိုး၀ါး ကို စားသည့္ အသံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ က်ားဟိန္းသံ ကို ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ “ရဲေဘာ္တို႔”ဟူေသာ အသံသည္ ပဲ့တင္သံ ထပ္သြားသည္။ ၾကက္သီး ေမြးညင္းကို ထေစသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အိပ္ရာမွ ေငါက္ကနဲ ထလိုက္သည္။ ဘာသံပါလိမ့္။ ခ်ယ္ရီပန္း ပြင့္ရာ ေဒသမွ ျဖစ္ေသာ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွ အသံလႊင့္ လိုက္သည့္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံ ထၾကေလာ့ ႂကြၾက ေလာ့ ခ်ၾကေလာ့။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲ၌ ေရဒီယို ကို အစြမ္းကုန္ အသံဖြင့္ ထားသည္။ ေရဒီယို ဖြင့္သူ မွာ ပီဒဗလ်ဴဒီ ဌာန ဟု ေခၚေသာ ျပည္သူ႕ လုပ္ငန္း ဌာနမွ အိုဗာဆီယာ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီး ထဲတြင္ ၿဗိတိသွ် ဥေရာပ စက္ကြင္း မွာ တဒဂၤ မွ် လြတ္ေသာ ေနရာကို က်က်နန ေရြးခ်ယ္ ၍ ေတာ္လွန္ေရး တရား တို႔ကို အားရ ပါးရ နာသူ မွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စက္ ယႏၲရား ထဲမွ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူ တစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူမို႔ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဟု မထင္ ပါႏွင့္။ သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ၾကည့္ပါ။

ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အတြင္းေရး – ( သခင္တင္ဦး )

ေရွးမီ ေနာက္မီ ႏိုင္ငံေရး သမား စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ သခင္ တင္ဦး သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းခဲ့ရာ –

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္မိ သေလာက္ ဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တုန္း ကေတာ့ အဘ မပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက အဘတို႔က ရန္ကုန္မွာ ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းျပည္ကို တစ္တိုင္းျပည္လံုး စည္း႐ံုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား။ အဲ့လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ စည္း႐ံုးဖို႔ အတြက္ ေပၚလာတယ္။ ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေရွးေရွးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း နဲ႔ ေရွ႕ေရး ျမင္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴး စရာ ေကာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းပါ။

ဒီ့ျပင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တုန္းက အခုလို တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး သူမ်ား လက္ေအာက္ ကေန ၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ဖို႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ မပါခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထက္ ေရာက္ေတာ့မွ တစ္တိုင္းျပည္လံုး အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကၽြန္ ျဖစ္ေနတာကို ကယ္တင္ဖို႔ ေပၚလာတယ္။ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး လူမ်ဳိးစုေတြ ကြဲၿပီးေတာ့ ေနတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အကုန္လံုးကို ညီၫြတ္ေအာင္ လိုက္ၿပီး စည္း႐ံုးႏိုင္တာ သိပ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတယ္။ သူ႕ အသက္အရြယ္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက အဲ့ဒီတုန္းက အသက္ (၃၀) ေက်ာ္ အရြယ္ပဲ ရွိေသးတာ။ အဲဒီအရြယ္ နဲ႔ တစ္တုိင္းျပည္လံုး မွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြ အားလံုးကုိ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အကုန္လံုး ညီၫြတ္ေအာင္ လုပ္တာ တကယ္ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းတယ္။ အဲ့လို ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း လုပ္ေနတုန္းကုိ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ျပည္ေထာင္စုသား ေတြကို အကုန္ လံုးခြဲ ထုတ္ဖို႔ အတြက္ ေနာက္က လုိက္ၿပီး ေႏွာင့္ ယွက္ေသးတယ္။

Enemy ( written by Christopher Hitchens )

Essay's Title

I want to translate this into our language. However, just now, since this should be read, posted it in original.

zayya.

…………………………….

Recalling a forbidding figure of early authority in his Invisible Man, Ralph Ellison wrote that “whether we liked him or not, he was never out of our minds. That was a secret of leadership.” In reaction to a certain mode of flag-displaying faux national unity after the cataclysmic events of 11 September 2001, I wrote an article that proposed instead a sort of activist reticence that might be better designed for a long and arduous confrontation. In this attempt, I annexed a slogan that was adopted by some French citizens after the agonizing loss to Germany of the provinces of Alsace and Lorraine. “Always think of it: never speak of it.” Instead of grand proclamations about a “Global War on Terrorism,” or consoling but misleading injunctions from President Bush to consider “America” on the one hand and “the terrorists” on the other, it would be better to cultivate a low but intense flame, designed to burn indefinitely rather than to flare up, and directed not merely at the remorseless grinding-down of al-Qaeda as an organization but at its discredit; at the steady, detailed refutation of Osama bin Laden’s false claim to ventriloquize the wretched of the earth. As a matter of work and habit I am a vocal person, so I cannot seriously claim to have kept literally to the second part of the injunction. But it did have the effect of ensuring that I thought about the founder and leader of al-Qaeda almost every day, and either read something about him or wrote something about him almost every month, very persistently over the next decade. And, now that he is dead, the requirement to reflect upon him has by no means been cancelled.

လူႏွစ္တန္း နွစ္စား ပံုျပင္

လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးနွစ္က ဆိုေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ပါတဲ့ အခ်ိဳ႕ အခ်က္ေတြက ေဟာင္းေနျပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခ်က္အလက္ ေတြကသာ ေဟာင္းေနတာ သေဘာတရားက ယခုထက္ထိ တည္ရွိ စဥ္းစား ေနရျပီး လုပ္ကိုင္ၾကရတဲ့ ဟာ ေတြပဲ လို႔ ျမင္ပါတယ္။

၂၀၀၈ ခုနွစ္ ေမလထုတ္ Waves က – အမၾတာဆင္း ( Amartya Sen ) ေရးသားျပီး ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမၾတာဆင္းဟာ ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္မွာ စီးပြားေရးပညာနဲ႔ ဒႆနိက ပညာရပ္ကို သင္ၾကားပို႔ခ်လ်က္ ရွိသူျဖစ္ျပီး ၁၉၉၈ က စီးပြားေရး ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ႏိုဗယ္လ္ဆု ခ်ီးျမွင့္ခံရသူ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ထုတ္ စာအုပ္ကေတာ့ – Identity and Violence: The Illusion of Density လို႔ သိရပါတယ္။

ေဇယ်
……………………………

Amartya Sen

ကမၻာ့ လူဦးေရ သန္းေပါင္း မ်ားစြာကို ၿခိမ္းေျခာက္ လ်က္ရွိသည့္ စားနပ္ရိကၡာ ျပႆနာသည္၊ ကာလတစ္ခုမွာ ေလ်ာ့ပါး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမည္လား၊ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ပို၍ ဆုိး၀ါး လာမည္လား။ အေျဖက ႏွစ္မ်ဳိးလုံး ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ မၾကာမီက ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ စားေသာက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း မ်ား ျမင့္တက္မႈသည္ အဓိကအားျဖင့္ ၾသစေၾတးလ်၊ ယူကရိန္းႏွင့္  အျခားေနရာ တခ်ဳိ႕မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ မုိးေခါင္ ေရရွားျခင္း ကဲ့သို႔ေသာ ယာယီျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သည္အတြက္ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ ႀကီးႀကီး မားမား မ်ားမ်ား စားစား လုပ္ရန္ လိုအပ္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း၊ လက္ငင္းအက်ပ္အတည္းမွာ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ၿပီးဆုံးသြားမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္ကိစၥမ်ား ျဖစ္ပြား ေစခဲ့သည့္ အရင္းခံ အေၾကာင္းတရားကို သိျမင္ကာ ယင္းအား ကုစားမႈ မျပဳခဲ့လွ်င္မူ၊ သည္ျပႆနာသည္ ေရရွည္၌ ပို၍ ႀကီးထြားလာဖြယ္ ရွိပါသည္။ယင္း အေၾကာင္းရင္းခံကား လူႏွစ္မ်ဳိး ႏွစ္စား ျဖစ္ေပၚ ေနသည့္ကိစၥျဖစ္သည္။

သည္ လူႏွစ္မ်ဳိး ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တစ္ခုေသာ ႐ႈေထာင့္မွ ေျပာဆုိခ်က္က ဤသုိ႔ျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသား ဦးေရ မ်ားျပားေသာ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္၌၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ႐ုတ္တရက္ လ်င္ျမန္စြာ ဖြံ႔ၿဖိဳး ေပၚေပါက္လာသည့္ အခါမ်ဳိးတြင္၊ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာေသာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၏ အက်ဳိးအျမတ္ကို လူတစ္၀က္ခန္႔ ကသာ ခံစားရေလ့ရွိသည္။ ထုိခံစားရသူတုိ႔သည္ ရရွိလာသည့္၀င္ေငြသစ္မ်ားကို စားနပ္ ရိကၡာ ၀ယ္ယူရာ၌ အမ်ားအျပားသုံးစြဲၾကရာ၊ အကယ္၍ စားနပ္ရိကၡာေရာင္းအား အလွ်င္အျမန္ တုိးတက္မလာပါက၊ ေစ်းႏႈန္းမ်ား ထုိးတက္ သြားၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ၀င္ေငြအသစ္ တုိးမလာသည့္ က်န္ဆင္းရဲသား မ်ားမွာ စားေသာက္ကုန္ ေစ်းႏႈန္း တုိးျမႇင့္ျခင္း၏ ဒဏ္ကို တစ္ဖက္သတ္ ခံရကာ ငတ္မြတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေပမည္။ သည္နည္းမ်ဳိးျဖင့္ ျဖစ္သည့္ ေဘးဒုကၡမ်ားမွာ ကမၻာ၌ ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး သာဓကတစ္ခုမွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေႏွာင္းပုိင္းကာလ အိႏၵိယတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ဘဂၤလား အငတ္ေဘးႀကီး ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က အိႏၵိယတြင္ အဂၤလိပ္အစုိးရက ဂ်ပန္ႏွင့္ တုိက္မည့္စစ္ပြဲ အတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား သုံးစြဲ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိရာ၊ စစ္စီးပြားေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားမ်ား အထူးသျဖင့္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္သူမ်ားမွာ၊ ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေငြမ်ား တုိးတက္ ရရွိလာၾကကာ၊ ယင္း၏ရလဒ္အျဖစ္ စားေသာက္ကုန္ ေစ်းႏႈန္းမ်ား မူလထက္ ၄ ဆအထိ တုိးျမႇင့္ သြားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္၊ ေက်းလက္ေန ဆင္းရဲသားမ်ားမွာမူ ၀င္ေငြ တုိးစရာ အခြင့္အလမ္းမ်ား မႀကဳံရဘဲ၊ ေစ်းႏႈန္းမ်ား ေခါင္ခုိက္ေအာင္ တက္သြားျခင္း ကိုသာ ရင္ဆုိင္ၾကရသည္။