ဆရာေတာ္မ်ားထံသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေလ်ာက္ထားခ်က္

သည္ကေန႔ အြန္လိုင္း တေနရာမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေဒါင္းလုပ္ရရွိပါသည္။ က်ေနာ္ မၾကာခဏ တင္ရွိေနက် ျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား အတြက္ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာမွ အက်ိဳးျပဳေပးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည့္ အျပင္ လိုလားသူမ်ား အတြက္လည္း အက်ိဳးမ်ား ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ ရွယ္ -ပါသည္။

DOWNLOAD

MEDIAFIRE

( Credit: အထက္ပါ ေဒါင္းလုပ္လင့္ခ္ကို http://cherrymyodaw-elibrary.blogspot.com/ မွ ရရွိပါသည္။ )

ဦးပုကေလး၏ “ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ” စာအုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရရွိသည္မွာ ဒုတိယပုိင္း ေရွ႕ခန္းမ်ား မ်ွသာ ပါရွိေနသည္။ ဦးပုကေလး၏ “ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ” အျပည့္အစံုမွာ ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲ၊ တတိယတြဲ ဟူ၍ သံုးတြဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုရရွိသည့္ ေဒါင္းလုပ္လင့္ခ္မွာ ဒုတိယတြဲ သာျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အသစ္ျပန္လည္ ေပါင္းခ်ဳပ္၍ ထုတ္ေသာ ၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊ ဖူဂ်ီယာမ စာအုပ္တိုက္မွ တတိယအၾကိမ္ထုတ္ စာအုပ္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ၾကည့္ေသာအခါ ယင္းဒုတိယ တြဲတြင္ပင္ မျပည့္မစံု၊ လိုေနသည္မ်ား ရွိေနပါသည္။

ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေဆာင္းပါးငယ္သည္ က်ေနာ့္ထံတြင္ ရွိသည့္ တတိယအၾကိမ္ ထုတ္ စာအုပ္ တြင္ ယင္းဒုတိယတြဲ ၌ ျဖည့္စြက္ပါရွိေသာ ( စာမ်က္နွာ ၂၃၅ – ၂၃၇ မွ ) ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။ ယင္း အျပင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏွီးႏြယ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ပတ္သက္သမ်ွ တို႔တြင္ ယခင္အခ်ိန္ က တင္ရွိခဲ့ဖူးသည့္ “ဂႏၱေလာက” မဂၢဇင္းပါ “ဗမာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ” အမည္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္းပါး သာ က်ေနာ္ သိခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ႕၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံလြတ္္လပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရး ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ တြင္သာ လူသိမ်ားျပီး ဘာသာေရး တြင္ လူသိနည္းလွေသာ ရွားရွားပါးပါး ေဆာင္းပါး လည္း ျဖစ္သည္။

ဦးေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံု ဘယ္သူ ပိုင္သလဲ ?

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံု အပါအ၀င္ သမုိင္း၀င္ ဓာတ္ပံု မ်ားကို ဖန္တီး ခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံု ပညာရွင္ အမ်ားအျပား သည္ ယခုအခ်ိန္ တြင္ သက္ရွိ ထင္ရွားလ်က္ ရွိေနေသးသူ အေရအတြက္ မ်ား မရွိ သေလာက္ နည္းပါး သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သမုိင္း၀င္ ဓာတ္ပံု မ်ားသည္ သမုိင္း အဆက္ဆက္ တန္ဖိုး ႀကီးမားစြာ ရွင္သန္ ေနၾကဆဲ။ ေနာင္သမုိင္း အဆက္ဆက္ အထိလည္း ရွင္သန္ ေနရရွာဦးမည့္ သမုိင္း၀င္ ဓာတ္ပံုမ်ား ျဖစ္သည္။

သမိုင္း၀င္ ဓာတ္ပံု မ်ားကို ဖန္တီး ခဲ့သူမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစု မ်ားသည္ လည္းေကာင္း ကာလ ေရြ႕လ်ား လာသည္ႏွင့္ အမွ် အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ဖန္တီးခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံုမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ဳိး ခံစားခြင့္ ရရွိဖို႔ မဆိုထားႏွင့္ မိမိတို႔ ဖန္တီးခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံု အႏုပညာ လက္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုပင္ ကမၸည္း ေရးထိုးခြင့္ ေပးမည့္သူ မရွိရွာ။ ခြင့္ျပဳခ်က္ လာေရာက္ ေတာင္းခံဖို႔ ဆိုသည္မွာ ေ၀လာေ၀း ျဖစ္သည္။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၄ )

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၃ ) မွ အဆက္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံ သည္ အိမ္ေထာင္ ေရး သုခကို ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာစြာ ရွိၾကျခင္း သည္ပင္လွ်င္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အတြက္ အေထာက္ အပံ့ ျဖစ္ေစသည္ ကို ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ ဦးအား ေတြ႕လိုက္ ရသည့္ ခဏ၌ ပင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အကဲျဖတ္ မိပါသည္။

ေဒၚခင္ၾကည္သည္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အလုပ္ခြင္ ကို ပိုင္သည္။ သို႔ ေသာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အလုပ္ခြင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း ေဒၚခင္ၾကည္၏ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ ဆိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ ဇနီး ေမာင္ႏွံကား မိမိတို႔ ဆိုင္သာ ဆိုင္ေသာ္လည္း မပိုင္ေသာ အေရးတြင္ ၀င္၍ မစြက္ၾကေခ်။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္ထိုက္ေသာ အဂၤါရပ္တြင္ ဤအခ်က္သည္ သာမည ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ အေရး အႀကီးဆံုးေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို မပိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ တစ္ဦးၿပီး တစ္ဦး က်ဆံုးလ်က္ ရွိသည္ကို မ်က္ေမွာက္ ရာဇ၀င္က သက္ေသ ခံေနသည္။

ရန္ကုန္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္စတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ သတင္းကို ေထာက္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး အကဲကို ခတ္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေသာ အေျဖ ထြက္လာသည္ တြင္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္သက္ လာသည္။ သို႔ႏွင့္ ေမာင္သိန္းလွကို ရန္ကုန္၌ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ႕ရေသာအခါ “ေဟ့ ေဒၚခင္ၾကည္ ကေတာ့ မင္းလို မဟုတ္ဘူး”ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမိသည္။“ေဟ့ သူကသူ ငါက ငါကြ”ဟု ဆိုကာ ေမာင္သိန္းလွ သည္ သူတစ္ပါး ထံမွ အႏိုင္က်င့္၍ စီးလာေသာ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္သြား ေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ ေရာက္လာ သည္မွ သံုးလမွ် မကေတာ့ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အလုပ္က ပူျပင္း လွေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ မဆံုစည္း ႏိုင္ပါ။ ဆံုစည္းရန္ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွ် မရွိေသးပါ။ ဆံုစည္းမည့္ ဆံုစည္း ျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ႏႈတ္ဆက္ ေတာ့မည့္ပံု ကဲ့သို႔ တေအာင့္ေလာက္ ေတြ၍ ရပ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ႐ႈသိုးသိုးႏွင့္ လွည့္ထြက္ သြားပါသည္။

“လက္တိုဂ်င္ အမိႏို႔ႏွင့္ မျခား” ဟူေသာ ေၾကာ္ျငာ စကား ကဲ့သို႔ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီႏွင့္ မျခားေခ်။ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေဘာ္ဒီ ေနာက္ေက်ာ၀ယ္ တက္တင္း ထုိးထာေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိသည္။ သခင္ႏု၏ စြပ္က်ယ္အက်ႌ ေနာက္ေက်ာ ၌လည္း တက္တင္း မထိုးဘဲႏွင့္ သယံဇာတ ေပါက္ေနေသာ ဇာေပါက္မ်ား ရွိေလသည္။ စင္စစ္ သခင္ႏု၏ ဇာေပါက္မ်ား သည္ ေဒၚျမရီ၏ ဇာေပါက္မ်ားထက္ ၿမိဳင္ပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကုကၠိဳင္းလမ္းရွိ သခင္ႏု ေနေသာ အိမ္ေနာက္ေဖး၀ယ္ ရခိုင္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဦးညိဳထြန္း (ယခင္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ယခု ေရဒီယိုျပင္ဆရာ) ၏ တဲကို အေမြခံယူကာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သဘာ၀ခ်င္း မတူေသာ ဦးဉာဏ ႏွင့္ ကိုမ်ဳိးမင္းတို႔ကို အေဖာ္ျပဳကာ ေန႔အခ်ိန္တြင္ ေန၍ ညအခ်ိန္တြင္ ဗံုးခိုက်င္း ထဲ၌ အိပ္ခဲ့ ရပါသည္။

စိတ္ကူး ႏွင့္ လက္ေတြ႔

၁။ ယခုရက္ပိုင္း အြန္လိုင္းတြင္ ရွဲ ျဖစ္ၾကေသာ လင့္ခ္ နွစ္ခု ရွိေနၾကသည္။ ဦးေတဇ အင္တာဗ်ဴး (http://www.mizzimaburmese.com/interview/7683-2011-06-07-05-03-50.html) ႏွင့္ ဦးသန္းထြဋ္ေအာင္ ေျပာၾကားခ်က္ ( http://first-11.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8808&catid=102&Itemid=177 ) တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေဖ့ဘုတ္ခ္ ေပၚတြင္ ဆိုလ်ွင္ အခ်ိဳ႕က ကိုးကားခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ထင္ျမင္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကသည္ ကို ေတြ႔ရသည္။

ဆရာ့ဆရာမ်ား ၏ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ားကို တအံ့တဩ ၾကည့္ရင္း ေတြြးရင္း – ထံုးစံ အတိုင္း – ေရွးယခင္က အေရးအသား တစ္ခုကို သတိရသည္။

အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာသည့္ တိုတိုနွင့္ လိုရင္း စကား –

“ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က အေရးၾကီးတယ္။ သာမာန္ လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရား နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းကိုသာ က်ဳပ္တို႔ ဦးစား ေပးရဖို႔ ရွိပါတယ္ ။”

ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရလ်ွင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး မည္သုိ႔ ျပဳၾကမည္ကို ေဆြးေႏြးေဟာေျပာရာ၌ မိန္႔ၾကားသြားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စကား တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းႏွင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ လင့္ခ္ႏွစ္ခု တို႔ကို ယွဥ္တြဲ စဥ္းစားမိေသာ အခါ ×××။

……………………………………..

၂။ ယင္း ေဆာင္းပါးထဲမွာပင္ ဒုတိယ သတိျပဳမိသည့္ စာပိုဒ္ငယ္ေလး တစ္ပိုဒ္ ရွိေသးသည္။ ယေန႔ေခတ္ အစိုးရ ရံုးဌာနမ်ား၊ ပုဂၢလိက ရံုးဌာနမ်ား ( အခ်ိဳ႕/ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ) တို႔တြင္ “ရံုးတြင္း လုပ္နည္းလုပ္ဟန္၊ ရံုးထံုးစံ” ( ၎တို႔ ေျပာေနက် စကားအတိုင္းဆိုလ်ွင္ “Procedure ( ပရိုစီဂ်ာ ) အတိုင္းလုပ္သည္” ) ဆိုျခင္း မ်ား မၾကာခဏ ၾကားရသည္။ ရံုးတြင္း တံဆိပ္ကပ္၊ ေၾကာ္ျငာကပ္ သည့္ စည္းကမ္းမ်ားလည္း အမ်ားအျပား မြစိ – တက္လ်က္ ရွိၾကသည္။ ဟိုဟာ ျဖစ္လ်ွင္ ဟိုေၾကး ဒဏ္တပ္မည္။ သည္ဟာ ျဖစ္လ်ွင္ သည္ေၾကး ဒဏ္တပ္မည္ ဆိုသည္မ်ား ေတြ႕မိ ၊ ၾကားမိေနရပါသည္။ စည္းကမ္း ေသဝပ္၍ ျငိမ္ဝပ္ ပိျပား ေသာ အလုပ္သမား၊ ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကေစရန္ စိတ္ ေစတနာေကာင္းမ်ား ထားရွိေနၾကျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

( အလ်ဥ္းသင့္၍ အနည္းငယ္ ဆိုရလ်ွင္ ဝန္ထမ္း အလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ဒဏ္ေၾကး ဟု သတ္မွတ္လ်ွင္ ဆုေၾကးလည္း ရွိရသည္။ ဆုေၾကး မရွိဘဲ ဒဏ္ေၾကး သာ တပ္ထားေသာ စည္းကမ္းသည္ စည္းကမ္း မဟုတ္ေတာ့။ ေျခာက္လွန္႔ေသာ စည္းကမ္းမ်ား၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ေပါက္ဖြားလာေစေသာ စည္းကမ္းမ်ားမွ လြဲ၍ အျခားမရွိ။ ဝန္ထမ္းတို႔ ဟူသည္ ယင္းသို႔ ဒဏ္ေၾကး တပ္မွ ေၾကာက္လန္႔၍ စည္းကမ္းေသဝပ္ ၾကမည္ဟု အထင္ရွိလ်ွင္ ယင္းအထင္သည္ ေသးသိမ္ေသာ အထင္အျမင္ သာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ မေက်နပ္မႈမ်ား ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားနွင့္ လည္ပတ္ေနေသာ လုပ္ငန္းစဥ္၏ တိုးတက္ႏႈန္းကို စဥ္းစားၾကည့္ရေပမည္။

ေျပာသည္က ရွိေသးသည္။ “ငါတို႔က ဤသို႔ စည္းကမ္းမ်ိဳး မကပ္ခ်င္၊ မတတ္သာ၍ ကပ္ေနရသည္။ စည္းကမ္းမရွိ၍ ကပ္ေနရသည္” ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႔အေၾကာင္း ေၾကာင့္ ဟု ဆိုလ်ွင္ ယင္းသို႔ ဒဏ္ေၾကး ဟူ၍ ကပ္မည့္ အစား “ဆုေၾကး” ဟူ၍ အဘယ္ေၾကာင့္ မကပ္ ၾကသနည္း။ သည္ဟာ မလုပ္လ်ွင္ သည္ေၾကးျဖတ္မည္ – ဟူေသာ စည္းကမ္း အစား – သည္ဟာကို ေက်ပြန္လ်ွင္ သည္မ်ွ ဆုေၾကး ခ်ီးျမွင့္မည္ – ဆိုေသာ စည္းကမ္း ထုတ္ရွိထားပါက လုပ္ရကိုင္ရေသာ ဝန္ထမ္းတုိ႔ အားတက္သေရာ အျပိဳင္အဆိုင္ မၾကိဳးစားဘဲ ေနမည္ မဟုတ္ေခ်။

သို႔ေသာ္ ယခုကာလ ျမင္ေတြ႔ရ သည္မ်ားတြင္ ဆုေၾကး ဟူ၍ မရွိေခ်။ ဒဏ္ေၾကး ( တနည္း အားျဖင့္ ေျခာက္လံုး ) မ်ားျဖင့္သာ – အျပင္ပန္း စည္းကမ္း ေသဝပ္ေနရသလိုလို နွင့္ အတြင္းတြင္ ပုပ္ေဟာင္ လိႈက္စားေနေသာ က်ီးအာသီး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား လည္ပတ္လ်က္ ရွိေနၾကသည္။ —— စကားခ်ပ္ )

ဤေဆာင္းပါးတြင္ ပါဝင္ေသာ ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ငယ္သည္ ယင္းတို႔အတြက္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါသည္။

“ဂ်ပန္ေခတ္၌ အတြင္းဝန္ ရံုးတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ တို႔က မၾကာခဏ အတြင္းဝန္ ရံုး လုပ္ထံုး ( Secretariat Procedure ) ဆိုသည္ကို ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိၾကသည္။ ထိုသူတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ လုပ္ထံုး လုပ္နည္း ရံုးထံုးစံ တို႔ကို သူတပါးအား ရစ္ပတ္ ခ်ည္ေနွာင္၍ လူမလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေျခမန္းကြင္း စြပ္သလို စြပ္ေပး တတ္ၾကသည္။ လူက မလႈပ္ ႏိုင္ေသာအခါ အလုပ္လည္း ဘာမ်ွ မျဖစ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ လုပ္သမ်ွမွာ ေရ ျဖစ္ရသည္သာ မ်ားေပသည္။ ဤသေဘာတရား တို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရံုးလုပ္ထံုး လုပ္နည္း ဆိုသည္မွာ လုပ္ငန္း တြင္ေအာင္ တီထြင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၎ ရံုးထံုးစံ မ်ားသည္ လုပ္ငန္း တြင္က်ယ္မႈကို ေနွာင့္ယွက္ေနပါလ်ွင္ ပယ္ရပါမည္ ဟု ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က စ၍ ၾကိဳးနီ စနစ္ ဆိုေသာ စကားကို အရာရွိ အရာခံ ေလာကထဲတြင္ အေတာ္ မ်ားမ်ား ေျပာလာၾကသည္။”

……………………………………………

ယင္းသို႔ ေတြးမိစရာမ်ား သည့္ထက္မက ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမွာ – လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္ ဝန္းက်င္က ဆရာ ေမာင္ထင္ ေရးသားခဲ့သည့္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စိတ္ကူးႏွင့္ လက္ေတြ႔” ဟူေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါး အျပည့္အစံုမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္ သည္။

…………………………………………….

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ – စိတ္ကူးနွင့္ လက္ေတြ႔

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ျဖစ္သည္ ။ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကုိ တည္ေဆာက္ေပးသူ ဟု ဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကို တည္ေဆာက္ေပးရံုမ်ွသာ ေပးခဲ့သည္ မဟုတ္။ ထိုဗိမာန္ၾကီး အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္ျမဲေစရန္ အလို႔ငွာ အနာဂတ္ကို ေျမွာ္၍ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စနစ္တို႔ကို ပါ ခ်မွတ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ဇူလိုင္ ၁၉ မွ သင္ခန္းစာ

ကေလာင္ အမည္ “ကိုေဆာင္း” ေရးသားခဲ့တာက ျပီးခဲ့တဲ့ မ-ဆ-လ ေခတ္အခါက ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္၊ စနစ္ ( အမည္အားျဖင့္ ) မတူေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပတဲ့ အဲ့ဒါကို ခုခ်ိန္မွာ တင္တာက ေရွ႕လမွာ က်ေရာက္မယ့္ ဇူလိုင္ ( ၁၉ ) အတြက္ ေနာက္ပို႕စ္ေတြ တင္ဖို႔ ရွိတာမို႔ အစပ်ိဳး သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတြင္း စာသားကို ( မူရင္း စာေရးဆရာကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ ) ဘာမွ မျပဳမျပင္ ထားပါ။ ပါရွိသည့္ အတိုင္း တင္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုမ်ား ကိုေတာ့ ေမာ္နီတာ ( ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အထူးထုတ္ ) ထဲက အတိုင္း ျဖည့္ယူ ပါတယ္။

ေဇယ်
……………………………………….

ျမန္မာ တစ္ ႏိုင္ငံလံုး ႏွင့္ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား တစ္ရပ္လံုး ၏ ဘ၀ မွတ္တိုင္ တြင္ ထာ၀စဥ္ အဓိကရ ေနရာယူ ေနမည့္ “အာဇာနည္ေန႔”ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ သံုးသပ္ ေလ့လာခ်က္ တစ္ရပ္ ျပဳၾကမည္ ဆိုလွ်င္

(၁) အာဇာနည္ေန႔ မတိုင္မီ တိုင္းျပည္၏ အေထြေထြ အေျခအေန
(၂) လုပ္ၾကံမႈ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊
(၃)ျပည္သူလူထု၏ တုံ႕ျပန္မႈ၊
(၄)အာဇာနည္ေန႔မွ ေပးေသာ သင္ခန္းစာမ်ား ဟူ၍ အပိုင္း ေလးပိုင္း ခြဲျခား ေလ့လာျခင္း ျပဳသင့္ပါသည္။

(၁)အာဇာနည္ေန႔ မတိုင္မီ တိုင္းျပည္၏ အေထြေထြ အေျခအေန

ဒုတိယ ကမၻာ စစ္ၿပီး ကာလ ျဖစ္သည့္ (၁၉၄၅) ခုႏွစ္မွ စ၍ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ အထိ (၃) ႏွစ္ ကာလကို ေလ့လာ သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္ ေပမည္။ (၁၉၄၅) ခု၊ မတ္လ (၂၇) ရက္ေန႔ မွစ၍ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား အားလံုး တို႔သည္ ဖက္ဆစ္ တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႕ လြတ္လပ္ေရး (ဖတပလ) အဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သား မ်ားအျဖစ္ တစ္စု တစည္းတည္း တိုက္ပြဲ ၀င္၍ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ မ်ားအား ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေျမျပင္မွ ေမာင္းႏွင္ ထုတ္ခဲ့ၾက ေလသည္။

(၁၉၄၅) ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိသွ် တို႔သည္ စစ္တပ္ႀကီး မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္ လာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တိုင္းရင္းသား အားလံုး အပါအ၀င္ တျပည္လံုးက ၿဗိတိသွ် တို႔၏ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို အျမန္ဆံုး ရပ္စဲ ႐ုပ္သိမ္းရန္ ေတာင္းဆို ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ (၁၉၄၅) ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁၅) ရက္ေန႔ တြင္ ၿဗိတိသွ် အေပါင္းပါ မ်ား၏ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွာ လံုး၀ ရပ္စဲ ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်တို႔သည္ မိမိ တို႔ႏွင့္ အတူ ပါလာေသာ ဆင္းမလား စီမံကိန္းေခၚ စကၠဴျဖဴ စာတမ္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံ အား ဆက္လက္ စိုးမိုးရန္ ႀကိဳးစား ၾကျပန္သည္။

ဦးေအာင္ဆန္းကို ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔

(၁၉၄၇) ခုႏွစ္ သည္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းေနတဲ့ တိုက္ပြဲ ကာလ၊ လြတ္လပ္ေရး ရရွိရန္ (၁) ႏွစ္ ေတာင္ မလိုေတာ့သည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ ထိုကာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း သည္ သူ ေပးထားသည့္ ကတိ အတိုင္း တစ္ႏွစ္ အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရး အတြက္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစား ေနေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကာလ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္ တစ္နံ တစ္လ်ား ေလယာဥ္၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ သေဘၤာ တို႔ျဖင့္ ခရီးစဥ္မ်ား ေရးဆြဲကာ စည္း႐ံုးေရး ဆင္း ေနရေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္ ကုန္းလမ္း ခရီး ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ရန္ကုန္မွ ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းသို႔ ခရီး ထြက္ခြာ လာရာ ထိုေန႔ (၄၊ ၄၊ ၄၇) ရက္တြင္ ရန္ကုန္မွ ေတာင္ငူ သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တန္း သည္ ေတာင္ငူမွာ ေန႔လယ္စာ စားၿပီး ဆက္လက္ ထြက္ခြာ ခဲ့ရာ လယ္ေ၀းသို႔ မြန္းလြဲပိုင္း (၂) နာရီ ခန္႔တြင္ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္။ လယ္ေ၀း၌ ေခတၱနားၿပီး သနက (၄) ဒု တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္ေန၀င္း ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ခဲ့သည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္ ယေန႔ ညေန (၅) နာရီ ခန္႔တြင္ တရားေဟာရန္ အစီအစဥ္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာ ခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္က ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕သည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ၏ ဌာနခ်ဳပ္ အေျခစိုက္ ေဒသ ျဖစ္သည္။ ဗကပ မ်ားသည္ ဖဆပလမွ ခြဲထြက္ ခဲ့ၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ၏ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကို ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ ေနၾကသည္။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္တာရာ သည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ေတာမခိုခင္ ကပင္ ပ်ဥ္းမနား ၿမိဳ႕နယ္ တ၀ိုက္၌ ႀကိဳတင္ လႈပ္ရွား ေနသည္။ သူက ဗကပ ၏ တပ္နီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္ ယူထားသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗမာ့ ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၄) ၏ ဒုတိယ တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴး ေန၀င္း သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ခရီးစဥ္ ကို လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ယူ ထားရသည္။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ )

ဤေနရာ မွ အဆက္ –

သို႔ပါ လ်က္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို အစီရင္ခံစာ ထဲ၌ မေတြ႕ရေခ်။ ယင္းသို႔ မေတြ႕ရျခင္း မွာ မဆန္းပါ။ အေၾကာင္း မူကား ေအာင္ဆန္း ေဖာမိုဆာ သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ ပါးစပ္ သတင္း သည္ ရခိုင္ျပည္ ၌ ေခ်ာင္က် လွေသာ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ သို႔ ေရာက္လာ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အေနာက္ႏိုင္ငံ စစ္သတင္း တို႔သည္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး ကို ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ယူသည္။

(၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ ပါးလ္ဟာဘာ ကို ဗံုးက်၍ (၁၂) နာရီ ခန္႔မွ် အၾကာ တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခြင့္ရ ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကို အျခားသူ တစ္ဦးအား ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာစြာ ႏွင့္ လႊဲေပး ခဲ့ေလသည္။ (၁၉၄၁) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႔ မွ (၂၆) ရက္ေန႔ အထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သားအမိ သားအဖ တစ္ေတြ ေတာင္ကုတ္ မွ ပန္းေတာင္း သို႔ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ညတြင္ ေရေပၚႀကီး ၌ စခန္း ခ်သည္။ ထုိစခန္း ေရာက္လွ်င္ပင္ အိပ္ရာ ေပၚသို႔ ပစ္လွဲ လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ငိုက္ေလာက္ အိပ္ေမာက် သြားစဥ္ အိပ္မက္ ထဲတြင္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အသံမွာ ရခိုင္ ႐ိုးမ ေတာင္တန္း တစ္ခုလံုး ဟိန္းသြား ပါသည္။

အခ်ိန္မွာ ည (၉) နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိဦးမည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲတြင္ ထံုးစံ အတိုင္း ဆိုလွ်င္ သမင္က ေဟာက္၍ ေခ် (ဂ်ီ) က ေတာက္သံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ ဆင္အုပ္မ်ား ၀ါးပိုး၀ါး ကို စားသည့္ အသံ ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔တည္း မဟုတ္ က်ားဟိန္းသံ ကို ၾကားရဖို႔ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ “ရဲေဘာ္တို႔”ဟူေသာ အသံသည္ ပဲ့တင္သံ ထပ္သြားသည္။ ၾကက္သီး ေမြးညင္းကို ထေစသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အိပ္ရာမွ ေငါက္ကနဲ ထလိုက္သည္။ ဘာသံပါလိမ့္။ ခ်ယ္ရီပန္း ပြင့္ရာ ေဒသမွ ျဖစ္ေသာ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွ အသံလႊင့္ လိုက္သည့္ သခင္ ထြန္းအုပ္၏ အသံ ထၾကေလာ့ ႂကြၾက ေလာ့ ခ်ၾကေလာ့။ ေတာႀကီး မ်က္မည္း ထဲ၌ ေရဒီယို ကို အစြမ္းကုန္ အသံဖြင့္ ထားသည္။ ေရဒီယို ဖြင့္သူ မွာ ပီဒဗလ်ဴဒီ ဌာန ဟု ေခၚေသာ ျပည္သူ႕ လုပ္ငန္း ဌာနမွ အိုဗာဆီယာ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီး ထဲတြင္ ၿဗိတိသွ် ဥေရာပ စက္ကြင္း မွာ တဒဂၤ မွ် လြတ္ေသာ ေနရာကို က်က်နန ေရြးခ်ယ္ ၍ ေတာ္လွန္ေရး တရား တို႔ကို အားရ ပါးရ နာသူ မွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စက္ ယႏၲရား ထဲမွ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူ တစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ေသးငယ္ေသာ ၀က္အူမို႔ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ဟု မထင္ ပါႏွင့္။ သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ၾကည့္ပါ။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၁ )

ျပီးခဲ့သည့္ ၁၅.၅.၂၀၁၁ ထုတ္ ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ( ၁ ) အမွတ္ ( ၅၂ ) တြင္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပ ပါရွိလာေသာ စာ ျဖစ္ပါသည္။ အပတ္စဥ္ အပိုင္းလိုက္ ခြဲျပီး ထုတ္ေဝလ်က္ ရွိသည္။ က်ေနာ္က ယင္းမွ တဆင့္ အြန္လိုင္း မ်က္နွာစာ ေပၚသို႔ ကူးယူ တင္ရွိထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တတ္ႏိုင္သေရြ႕လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ သည္မ်ား စုစည္း တင္ရွိသြားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ေဇယ်

……………………………………..

ေမာင္ထင္၏ ဗမာ့ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ငယ္ေပါင္း မဟုတ္။ ႀကီးေဖာ္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသီးအျခား ႀကီးျပင္း လာခဲ့ၾကသည္။ သူ၏ ေရေျမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရေျမ တို႔ကား တျခားစီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ ေမြးဖြားရာ ေဒသ တစ္ခြင္ကို ေျမလတ္ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာက္သား မ်ားအဖို႔ နတ္ေမာက္ သည္လည္း အညာ ပင္ျဖစ္၏။ အညာ ေဒသ၏ ပထ၀ီ သြင္ျပင္ အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ ေတာ၊ ေတာင္၊စိမ့္၊ စမ္း၊ ၿမိဳင္၊ လွ်ဳိ စသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကမွာ ထူးဆန္း ေထြလ်ာ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ခန္႔မွန္းမိ၏။ အေၾကာင္းေသာ္ မူကား ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားရာ ေအာက္အရပ္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသ ဟူသည္မွာ ပင္လယ္၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ လမုပင္၊ လတာျပင္ တို႔ႏွင့္သာ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း ကို တန္ဆာ ဆင္ထား ေလရာ မည္သည့္ အရပ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကႀကီးသည္ စိမ္းလဲ့ေသာ ေတာတန္းတည္း ဟူေသာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ တစ္ခု ေပၚ၌ အုပ္၍ ေနေသာ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္၍ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္မွ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္းႏွင့္ ေျမႀကီးမွ ေတာတန္း ကေလးတို႔ ႏွစ္ဦးသား ဆံုမိၾကသည့္ ပံုပမာလို သူ၏ ဘ၀ သံသရာ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ သံသရာ တို႔သည္ (၁၉၃၂) ခုႏွစ္ တစ္၀ိုက္ ဆီေလာက္က တကၠသိုလ္ သမဂၢ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ ၌ ဖူးစာ ဆံုစည္း မိၾကေလသည္။ ယင္းသို႔လွ်င္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွ ေက်ာင္းသားႀကီး အရြယ္သို႔ ေရာက္ၾကမွပင္ အေဆြ ခင္ပြန္း ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးသားကို ႀကီးေဖာ္ ဟူ၍ ေခၚႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး ခင္မင္ ရင္းႏွီး လာေလေလ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး ၿမံဳေစ့ေစ့ ႏုိင္ေလေလ ျဖစ္၍ တစ္ခါတရံ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က ပင္လွ်င္ သူ၏ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ဟုတ္ပါေလစ ဟု သံသယ ျဖစ္မိသည္။

ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အတြင္းေရး – ( သခင္တင္ဦး )

ေရွးမီ ေနာက္မီ ႏိုင္ငံေရး သမား စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ သခင္ တင္ဦး သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းခဲ့ရာ –

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္မိ သေလာက္ ဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တုန္း ကေတာ့ အဘ မပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက အဘတို႔က ရန္ကုန္မွာ ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းျပည္ကို တစ္တိုင္းျပည္လံုး စည္း႐ံုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား။ အဲ့လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ စည္း႐ံုးဖို႔ အတြက္ ေပၚလာတယ္။ ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေရွးေရွးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း နဲ႔ ေရွ႕ေရး ျမင္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴး စရာ ေကာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းပါ။

ဒီ့ျပင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ တုန္းက အခုလို တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး သူမ်ား လက္ေအာက္ ကေန ၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ဖို႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ မပါခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထက္ ေရာက္ေတာ့မွ တစ္တိုင္းျပည္လံုး အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကၽြန္ ျဖစ္ေနတာကို ကယ္တင္ဖို႔ ေပၚလာတယ္။ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး လူမ်ဳိးစုေတြ ကြဲၿပီးေတာ့ ေနတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အကုန္လံုးကို ညီၫြတ္ေအာင္ လိုက္ၿပီး စည္း႐ံုးႏိုင္တာ သိပ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတယ္။ သူ႕ အသက္အရြယ္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက အဲ့ဒီတုန္းက အသက္ (၃၀) ေက်ာ္ အရြယ္ပဲ ရွိေသးတာ။ အဲဒီအရြယ္ နဲ႔ တစ္တုိင္းျပည္လံုး မွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြ အားလံုးကုိ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အကုန္လံုး ညီၫြတ္ေအာင္ လုပ္တာ တကယ္ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းတယ္။ အဲ့လို ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း လုပ္ေနတုန္းကုိ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ျပည္ေထာင္စုသား ေတြကို အကုန္ လံုးခြဲ ထုတ္ဖို႔ အတြက္ ေနာက္က လုိက္ၿပီး ေႏွာင့္ ယွက္ေသးတယ္။